अत्थो खलु दव्वमओ दव्वाणि गुणप्पगाणि भणिदाणि ।
इह किल यः कश्चन परिच्छिद्यमानः पदार्थः स सर्व एव विस्तारायतसामान्य-
इतः ऊर्द्ध्वं ‘सत्तासंबद्धेदे’ इत्यादिगाथासूत्रेण पूर्वं संक्षेपेण यद्वयाख्यातं सम्यग्दर्शनं तस्येदानीं विषयभूतपदार्थव्याख्यानद्वारेण त्रयोदशाधिकशतप्रमितगाथापर्यन्तं विस्तरव्याख्यानं करोति । अथवा द्वितीयपातनिका – पूर्वं यद्वयाख्यातं ज्ञानं तस्य ज्ञेयभूतपदार्थान् कथयति । तत्र त्रयोदशाधिक - शतगाथासु मध्ये प्रथमतस्तावत् ‘तम्हा तस्स णमाइं’ इमां गाथामादिं कृत्वा पाठक्रमेण पञ्चत्रिंशद्- गाथापर्यन्तं सामान्यज्ञेयव्याख्यानं, तदनन्तरं ‘दव्वं जीवमजीवं’ इत्याद्येकोनविंशतिगाथापर्यन्तं विशेषज्ञेयव्याख्यानं, अथानन्तरं ‘सपदेसेहिं समग्गो लोगो’ इत्यादिगाथाष्टकपर्यन्तं सामान्यभेदभावना,
have gneyatattvanun pragnApan kare chhe arthAt gneyatattva jaNAve chhe. temAn (pratham) padArthanun samyak ( – sAchun) dravyaguNaparyAyasvarUp varNave chhe —
anvayArtha — [अर्थः खलु] padArtha [द्रव्यमयः] dravyasvarUp chhe; [द्रव्याणि] dravyo [गुणात्मकानि] guNAtmak [भणितानि] kahevAmAn AvyAn chhe; [तैः तु पुनः] ane vaLI dravya tathA guNothI [पर्यायाः] paryAyo thAy chhe. [पर्ययमूढाः हि] paryAyamUDh jIvo [परसमयाः] parasamay (arthAt mithyAdraShTi) chhe.
TIkA — A vishvamAn je koI jANavAmAn Avato padArtha chhe te Akhoy
162