अथ केवलिनामिव सर्वेषामपि स्वभावविघाताभावं निषेधयति — जदि सो सुहो व असुहो ण हवदि आदा सयं सहावेण ।
यदि खल्वेकान्तेन शुभाशुभभावस्वभावेन स्वयमात्मा न परिणमते तदा सर्वदैव सर्वथा निर्विघातेन शुद्धस्वभावेनैवावतिष्ठते । तथा च सर्व एव भूतग्रामाः समस्तबन्धसाधन- शून्यत्वादाजवंजवाभावस्वभावतो नित्यमुक्ततां प्रतिपद्येरन् । तच्च नाभ्युपगम्यते । आत्मनः कृते सति दूषणद्वारेण परिहारं ददाति ---जदि सो सुहो व असुहो ण हवदि आदा सयं सहावेण यथैव शुद्धनयेनात्मा शुभाशुभाभ्यां न परिणमति तथैवाशुद्धनयेनापि स्वयं स्वकीयोपादानकारणेन स्वभावेनाशुद्धनिश्चयरूपेणापि यदि न परिणमति तदा । किं दूषणं भवति । संसारो वि ण विज्जदि निस्संसारशुद्धात्मस्वरूपात्प्रतिपक्षभूतो व्यवहारनयेनापि संसारो न विद्यते । केषाम् । सव्वेसिं जीवकायाणं सर्वेषां जीवसंघातानामिति । तथा हि --आत्मा तावत्परिणामी, स च कर्मोपाधिनिमित्ते सति स्फ टिकमणिरिवोपाधिं गृह्णाति, ततः कारणात्संसाराभावो न भवति । अथ मतम् ---संसाराभावः
have kevaḷībhagavantonī māphak badhāy jīvone svabhāvavighātano abhāv hovānun niṣhedhe chheḥ —
anvayārthaḥ — [यदि] jo em mānavāmān āve ke [सः आत्मा] ātmā [स्वयं] svayam [स्वभावेन] svabhāvathī (-potānā bhāvathī) [शुभः वा अशुभः] shubh ke ashubh [न भवति] thato nathī (arthāt shubhāshubh bhāve pariṇamato ja nathī) [सर्वेषां जीवकायानां] to sarva jīvanikāyone [संसारः अपि] sansār paṇ [न विद्यते] vidyamān nathī em ṭhare!
ṭīkāḥ — jo ekānte em mānavāmān āve ke shubhāshubhabhāvarūp svabhāve (-potānā bhāve) svayam ātmā pariṇamato nathī, to sadāy sarvathā nirvighāt shuddhasvabhāve ja avasthit chhe em ṭhare; ane e rīte badhāy jīvasamūho, samasta bandhakāraṇothī rahit ṭharavāthī sansār- abhāvarūp svabhāvane līdhe nityamuktapaṇāne pāme arthāt nityamukta ṭhare! parantu te to svīkārī shakātun nathī; kāraṇ ke ātmā pariṇāmadharmavāḷo hovāthī, jem sphaṭikane jāsud-