ജുത്തോ സുഹേണ ആദാ തിരിഓ വാ മാണുസോ വ ദേവോ വാ .
അയമാത്മേന്ദ്രിയസുഖസാധനീഭൂതസ്യ ശുഭോപയോഗസ്യ സാമര്ഥ്യാത്തദധിഷ്ഠാനഭൂതാനാം തിര്യഗ്മാനുഷ- നിര്ദോഷിപരമാത്മാ, ഇന്ദ്രിയജയേന ശുദ്ധാത്മസ്വരൂപപ്രയത്നപരോ യതിഃ, സ്വയം ഭേദാഭേദരത്നത്രയാരാധകസ്തദര്ഥിനാം ഭവ്യാനാം ജിനദീക്ഷാദായകോ ഗുരുഃ, പൂര്വോക്തദേവതായതിഗുരൂണാം തത്പ്രതിബിമ്ബാദീനാം ച യഥാസംഭവം ദ്രവ്യഭാവരൂപാ പൂജാ, ആഹാരാദിചതുര്വിധദാനം ച ആചാരാദികഥിതശീലവ്രതാനി തഥൈവോപവാസാദിജിനഗുണസംപത്ത്യാദിവിധി- വിശേഷാശ്വ . ഏതേഷു ശുഭാനുഷ്ഠാനേഷു യോസൌ രതഃ ദ്വേഷരൂപേ വിഷയാനുരാഗരൂപേ ചാശുഭാനുഷ്ഠാനേ വിരതഃ, സ ജീവഃ
ഭാവാര്ഥ : – സര്വ ദോഷ രഹിത പരമാത്മാ വഹ ദേവ ഹൈം; ഭേദാഭേദ രത്നത്രയകേ സ്വയം ആരാധക തഥാ ഉസ ആരാധനാകേ അര്ഥീ അന്യ ഭവ്യ ജീവോംകോ ജിനദീക്ഷാ ദേനേവാലേ വേ ഗുരു ഹൈം; ഇന്ദ്രിയജയ കരകേ ശുദ്ധാത്മസ്വരൂപമേം പ്രയത്നപരായണ വേ യതി ഹൈം . ഐസേ ദേവ -ഗുരു -യതികീ അഥവാ ഉനകീ പ്രതിമാകീ പൂജാമേം, ആഹാരാദിക ചതുര്വിധ ദാനമേം, ആചാരാംഗാദി ശാസ്ത്രോംമേം കഹേ ഹുഏ ശീലവ്രതോംമേം തഥാ ഉപവാസാദിക തപമേം പ്രീതികാ ഹോനാ വഹ ധര്മാനുരാഗ ഹൈ . ജോ ആത്മാ ദ്വേഷരൂപ ഔര വിഷയാനുരാഗരൂപ അശുഭോപയോഗകോ പാര കരകേ ധര്മാനുരാഗകോ അംഗീകാര കരതാ ഹൈ വഹ ശുഭോപയോഗീ ഹൈ ..൬൯..
അബ, ഇന്ദ്രിയസുഖകോ ശുഭോപയോഗകേ സാധ്യകേ രൂപമേം (അര്ഥാത് ശുഭോപയോഗ സാധന ഹൈ ഔര ഉനകാ സാധ്യ ഇന്ദ്രിയസുഖ ഹൈ ഐസാ) കഹതേ ഹൈം : —
അന്വയാര്ഥ : — [ശുഭേന യുക്തഃ ] ശുഭോപയോഗയുക്ത [ആത്മാ ] ആത്മാ [തിര്യക് വാ ] തിര്യംച, [മാനുഷഃ വാ ] മനുഷ്യ [ദേവഃ വാ ] അഥവാ ദേവ [ഭൂതഃ ] ഹോകര, [താവത്കാലം ] ഉതനേ സമയ തക [വിവിധം ] വിവിധ [ഐന്ദ്രിയം സുഖം ] ഇന്ദ്രിയസുഖ [ലഭതേ ] പ്രാപ്ത കരതാ ഹൈ ..൭൦..
ടീകാ : — യഹ ആത്മാ ഇന്ദ്രിയസുഖകേ സാധനഭൂത ശുഭോപയോഗകീ സാമര്ഥ്യസേ ഉസകേ അധിഷ്ഠാനഭൂത (-ഇന്ദ്രിയസുഖകേ സ്ഥാനഭൂത -ആധാരഭൂത ഐസീ) തിര്യംച, മനുഷ്യ ഔര ദേവത്വകീ
തേ പര്യയേ താവത്സമയ ഇന്ദ്രിയസുഖ വിധവിധ ലഹേ. ൭൦.