ണ ഹി മണ്ണദി ജോ ഏവം ണത്ഥി വിസേസോ ത്തി പുണ്ണപാവാണം .
ഏവമുക്തക്രമേണ ശുഭാശുഭോപയോഗദ്വൈതമിവ സുഖദുഃഖദ്വൈതമിവ ച ന ഖലു പരമാര്ഥതഃ പുണ്യപാപദ്വൈതമവതിഷ്ഠതേ, ഉഭയത്രാപ്യനാത്മധര്മത്വാവിശേഷത്വാത് . യസ്തു പുനരനയോഃ കല്യാണകാലായസ- പാപയോര്വ്യാഖ്യാനമുപസംഹരതി — ണ ഹി മണ്ണദി ജോ ഏവം ന ഹി മന്യതേ യ ഏവമ് . കിമ് . ണത്ഥി വിസേസോ ത്തി പുണ്ണപാവാണം പുണ്യപാപയോര്നിശ്ചയേന വിശേഷോ നാസ്തി . സ കിം കരോതി . ഹിംഡദി ഘോരമപാരം സംസാരം ഹിണ്ഡതി ഭ്രമതി . കമ് . സംസാരമ് . കഥംഭൂതമ് . ഘോരമ് അപാരം ചാഭവ്യാപേക്ഷയാ . കഥംഭൂതഃ . മോഹസംഛണ്ണോ മോഹപ്രച്ഛാദിത ഇതി . തഥാഹി – ദ്രവ്യപുണ്യപാപയോര്വ്യവഹാരേണ ഭേദഃ, ഭാവപുണ്യപാപയോസ്തത്ഫലഭൂതസുഖദുഃഖയോശ്ചാശുദ്ധനിശ്ചയേന ഭേദഃ,
അബ, പുണ്യ ഔര പാപകീ അവിശേഷതാകാ നിശ്ചയ കരതേ ഹുഏ (ഇസ വിഷയകാ) ഉപസംഹാര കരതേ ഹൈം : —
അന്വയാര്ഥ : — [ഏവം ] ഇസപ്രകാര [പുണ്യപാപയോഃ ] പുണ്യ ഔര പാപമേം [വിശേഷഃ നാസ്തി ] അന്തര നഹീം ഹൈ [ഇതി ] ഐസാ [യഃ ] ജോ [ന ഹി മന്യതേ ] നഹീം മാനതാ, [മോഹസംഛന്നഃ ] വഹ മോഹാച്ഛാദിത ഹോതാ ഹുആ [ഘോര അപാരം സംസാരം ] ഘോര അപാര സംസാരമേം [ഹിണ്ഡതി ] പരിഭ്രമണ കരതാ ഹൈ ..൭൭..
ടീകാ : — യോം പൂര്വോക്ത പ്രകാരസേ, ശുഭാശുഭ ഉപയോഗകേ ദ്വൈതകീ ഭാ തി ഔര സുഖദുഃഖകേ ദ്വൈതകീ ഭാ തി, പരമാര്ഥസേ പുണ്യപാപകാ ദ്വൈത നഹീം ടികതാ – നഹീം രഹതാ, ക്യോംകി ദോനോംമേം അനാത്മധര്മത്വ അവിശേഷ അര്ഥാത് സമാന ഹൈ . (പരമാര്ഥസേ ജൈസേ ശുഭോപയോഗ ഔര അശുഭോപയോഗരൂപ ദ്വൈത വിദ്യമാന നഹീം ഹൈ, ജൈസേ ൧സുഖ ഔര ദുഃഖരൂപ ദ്വൈത വിദ്യമാന നഹീം ഹൈ, ഉസീപ്രകാര പുണ്യ ഔര പാപരൂപ ദ്വൈതകാ ഭീ അസ്തിത്വ നഹീം ഹൈ; ക്യോംകി പുണ്യ ഔര പാപ ദോനോം ആത്മാകേ ധര്മ ന ഹോനേസേ നിശ്ചയസേ സമാന ഹീ ഹൈം .)
൧. സുഖ = ഇന്ദ്രിയസുഖ