ପରିଣାମଧର୍ମତ୍ଵେନ ସ୍ଫ ଟିକସ୍ଯ ଜପାତାପିଚ୍ଛରାଗସ୍ଵଭାଵତ୍ଵଵତ୍ ଶୁଭାଶୁଭସ୍ଵଭାଵତ୍ଵଦ୍ଯୋତନାତ୍ ..୪୬..
ଅଥ ପୁନରପି ପ୍ରକୃତମନୁସୃତ୍ଯାତୀନ୍ଦ୍ରିଯଜ୍ଞାନଂ ସର୍ଵଜ୍ଞତ୍ଵେନାଭିନନ୍ଦତି —
ଜଂ ତକ୍କାଲିଯମିଦରଂ ଜାଣଦି ଜୁଗଵଂ ସମଂତଦୋ ସଵ୍ଵଂ .
ଅତ୍ଥଂ ଵିଚିତ୍ତଵିସମଂ ତଂ ଣାଣଂ ଖାଇଯଂ ଭଣିଯଂ ..୪୭..
ଯତ୍ତାତ୍କାଲିକମିତରଂ ଜାନାତି ଯୁଗପତ୍ସମନ୍ତତଃ ସର୍ଵମ୍ .
ଅର୍ଥଂ ଵିଚିତ୍ରଵିଷମଂ ତତ୍ ଜ୍ଞାନଂ କ୍ଷାଯିକଂ ଭଣିତମ୍ ..୪୭..
ସାଂଖ୍ଯାନାଂ ଦୂଷଣଂ ନ ଭଵତି, ଭୂଷଣମେଵ . ନୈଵମ୍ . ସଂସାରାଭାଵୋ ହି ମୋକ୍ଷୋ ଭଣ୍ଯତେ, ସ ଚ ସଂସାରିଜୀଵାନାଂ
ନ ଦୃଶ୍ଯତେ, ପ୍ରତ୍ଯକ୍ଷଵିରୋଧାଦିତି ଭାଵାର୍ଥଃ ..୪୬.. ଏଵଂ ରାଗାଦଯୋ ବନ୍ଧକାରଣଂ, ନ ଚ ଜ୍ଞାନମିତ୍ଯାଦି-
ଵ୍ଯାଖ୍ଯାନମୁଖ୍ଯତ୍ଵେନ ଷଷ୍ଠସ୍ଥଲେ ଗାଥାପଞ୍ଚକଂ ଗତମ୍ . ଅଥ ପ୍ରଥମଂ ତାଵତ୍ କେଵଲଜ୍ଞାନମେଵ ସର୍ଵଜ୍ଞସ୍ଵରୂପଂ,
୭୮ପ୍ରଵଚନସାର[ ଭଗଵାନଶ୍ରୀକୁଂଦକୁଂଦ-
ଜାଯେଂଗେ ଅର୍ଥାତ୍ ନିତ୍ଯମୁକ୍ତ ସିଦ୍ଧ ହୋଵେଂଗେ ! କିନ୍ତୁ ଐସା ସ୍ଵୀକାର ନହୀଂ କିଯା ଜା ସକତା; କ୍ଯୋଂକି
ଆତ୍ମା ପରିଣାମଧର୍ମଵାଲା ହୋନେସେ, ଜୈସେ ସ୍ଫ ଟିକମଣି, ଜପାକୁସୁମ ଔର ତମାଲପୁଷ୍ପକେ ରଂଗ -ରୂପ
ସ୍ଵଭାଵଯୁକ୍ତତାସେ ପ୍ରକାଶିତ ହୋତା ହୈ ଉସୀପ୍ରକାର, ଉସେ (ଆତ୍ମାକେ) ଶୁଭାଶୁଭ -ସ୍ଵଭାଵଯୁକ୍ତତା
ପ୍ରକାଶିତ ହୋତୀ ହୈ . (ଜୈସେ ସ୍ଫ ଟିକମଣି ଲାଲ ଔର କାଲେ ଫୂ ଲକେ ନିମିତ୍ତସେ ଲାଲ ଔର କାଲେ
ସ୍ଵଭାଵମେଂ ପରିଣମିତ ଦିଖାଈ ଦେତା ହୈ ଉସୀପ୍ରକାର ଆତ୍ମା କର୍ମୋପାଧିକେ ନିମିତ୍ତସେ ଶୁଭାଶୁଭ
ସ୍ଵଭାଵରୂପ ପରିଣମିତ ହୋତା ହୁଆ ଦିଖାଈ ଦେତା ହୈ) .
ଭାଵାର୍ଥ : — ଜୈସେ ଶୁଦ୍ଧନଯସେ କୋଈ ଜୀଵ ଶୁଭାଶୁଭ ଭାଵରୂପ ପରିଣମିତ ନହୀଂ ହୋତା
ଉସୀପ୍ରକାର ଯଦି ଅଶୁଦ୍ଧନଯସେ ଭୀ ପରିଣମିତ ନ ହୋତା ହୋ ତୋ ଵ୍ଯଵହାରନଯସେ ଭୀ ସମସ୍ତ ଜୀଵୋଂକେ
ସଂସାରକା ଅଭାଵ ହୋ ଜାଯେ ଔର ସଭୀ ଜୀଵ ସଦା ମୁକ୍ତ ହୀ ସିଦ୍ଧ ହୋଜାଵେଂ ! କିନ୍ତୁ ଯହ ତୋ ପ୍ରତ୍ଯକ୍ଷ
ଵିରୁଦ୍ଧ ହୈ . ଇସଲିଯେ ଜୈସେ କେଵଲୀଭଗଵାନକେ ଶୁଭାଶୁଭ ପରିଣାମୋଂକା ଅଭାଵ ହୈ ଉସୀପ୍ରକାର ସଭୀ
ଜୀଵୋଂକେ ସର୍ଵଥା ଶୁଭାଶୁଭ ପରିଣାମୋଂକା ଅଭାଵ ନହୀଂ ସମଝନା ଚାହିଯେ ..୪୬..
ଅବ, ପୁନଃ ପ୍ରକୃତକା ( – ଚାଲୁ ଵିଷଯକା) ଅନୁସରଣ କରକେ ଅତୀନ୍ଦ୍ରିଯ ଜ୍ଞାନକୋ ସର୍ଵଜ୍ଞରୂପସେ
ଅଭିନନ୍ଦନ କରତେ ହୈଂ . (ଅର୍ଥାତ୍ ଅତୀନ୍ଦ୍ରିଯ ଜ୍ଞାନ ସବକା ଜ୍ଞାତା ହୈ ଐସୀ ଉସକୀ ପ୍ରଶଂସା କରତେ ହୈଂ )
ଅନ୍ଵଯାର୍ଥ : — [ଯତ୍ ] ଜୋ [ଯୁଗପଦ୍ ] ଏକ ହୀ ସାଥ [ସମନ୍ତତଃ ] ସର୍ଵତଃ (ସର୍ଵ
ଆତ୍ମପ୍ରଦେଶୋଂସେ) [ତାତ୍କାଲିକଂ ] ତାତ୍କାଲିକ [ଇତରଂ ] ଯା ଅତାତ୍କାଲିକ, [ଵିଚିତ୍ରଵିଷମଂ ]
ସୌ ଵର୍ତମାନ – ଅଵର୍ତମାନ, ଵିଚିତ୍ର, ଵିଷମ ପଦାର୍ଥନେ
ଯୁଗପଦ ସରଵତଃ ଜାଣତୁଂ, ତେ ଜ୍ଞାନ କ୍ଷାଯିକ ଜିନ କହେ . ୪୭.