ଅଥ ତେ ପୁନସ୍ତ୍ରିଦଶାଵସାନାଃ କୃତ୍ସ୍ନସଂସାରିଣଃ ସମୁଦୀର୍ଣତୃଷ୍ଣାଃ ପୁଣ୍ଯନିର୍ଵର୍ତିତାଭିରପି ଜୀଵାଣଂ ଦେଵଦଂତାଣଂ ଦୃଷ୍ଟଶ୍ରୁତାନୁଭୂତଭୋଗାକାଙ୍କ୍ଷାରୂପନିଦାନବନ୍ଧପ୍ରଭୃତିନାନାମନୋରଥହଯରୂପଵିକଲ୍ପଜାଲରହିତ- ପରମସମାଧିସମୁତ୍ପନ୍ନସୁଖାମୃତରୂପାଂ ସର୍ଵାତ୍ମପ୍ରଦେଶେଷୁ ପରମାହ୍ଲାଦୋତ୍ପତ୍ତିଭୂତାମେକାକାରପରମସମରସୀଭାଵରୂପାଂ ଵିଷଯାକାଙ୍କ୍ଷାଗ୍ନିଜନିତପରମଦାହଵିନାଶିକାଂ ସ୍ଵରୂପତୃପ୍ତିମଲଭମାନାନାଂ ଦେଵେନ୍ଦ୍ରପ୍ରଭୃତିବହିର୍ମୁଖସଂସାରି- ଜୀଵାନାମିତି . ଇଦମତ୍ର ତାତ୍ପର୍ଯମ୍ – ଯଦି ତଥାଵିଧା ଵିଷଯତୃଷ୍ଣା ନାସ୍ତି ତର୍ହି ଦୁଷ୍ଟଶୋଣିତେ ଜଲଯୂକା ଇଵ କଥଂ ତେ ଵିଷଯେଷୁ ପ୍ରଵୃତ୍ତିଂ କୁର୍ଵନ୍ତି . କୁର୍ଵନ୍ତି ଚେତ୍ ପୁଣ୍ଯାନି ତୃଷ୍ଣୋତ୍ପାଦକତ୍ଵେନ ଦୁଃଖକାରଣାନି ଇତି ଜ୍ଞାଯନ୍ତେ ..୭୪.. ଅଥ ପୁଣ୍ଯାନି ଦୁଃଖକାରଣାନୀତି ପୂର୍ଵୋକ୍ତମେଵାର୍ଥଂ ଵିଶେଷେଣ ସମର୍ଥଯତି — ତେ ପୁଣ ଉଦିଣ୍ଣତଣ୍ହା ସହଜଶୁଦ୍ଧାତ୍ମ- ତୃପ୍ତେରଭାଵାତ୍ତେ ନିଖିଲସଂସାରିଜୀଵାଃ ପୁନରୁଦୀର୍ଣତୃଷ୍ଣାଃ ସନ୍ତଃ ଦୁହିଦା ତଣ୍ହାହିଂ ସ୍ଵସଂଵିତ୍ତିସମୁତ୍ପନ୍ନପାରମାର୍ଥିକ- ସୁଖାଭାଵାତ୍ପୂର୍ଵୋକ୍ତତୃଷ୍ଣାଭିର୍ଦୁଃଖିତାଃ ସନ୍ତଃ . କିଂ କୁର୍ଵନ୍ତି . ଵିସଯସୋକ୍ଖାଣି ଇଚ୍ଛଂତି ନିର୍ଵିଷଯପରମାତ୍ମ-
ଭାଵାର୍ଥ : — ଜୈସା କି ୭୩ ଵୀଂ ଗାଥାମେଂ କହା ଗଯା ହୈ ଉସପ୍ରକାର ଅନେକ ତରହକେ ପୁଣ୍ଯ ଵିଦ୍ଯମାନ ହୈଂ, ସୋ ଭଲେ ରହେଂ . ଵେ ସୁଖକେ ସାଧନ ନହୀଂ କିନ୍ତୁ ଦୁଃଖକେ ବୀଜରୂପ ତୃଷ୍ଣାକେ ହୀ ସାଧନ ହୈଂ ..୭୪..
ଅବ, ପୁଣ୍ଯମେଂ ଦୁଃଖକେ ବୀଜକୀ ଵିଜଯ ଘୋଷିତ କରତେ ହୈଂ . (ଅର୍ଥାତ୍ ପୁଣ୍ଯମେଂ ତୃଷ୍ଣାବୀଜ ଦୁଃଖଵୃକ୍ଷରୂପସେ ଵୃଦ୍ଧିକୋ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋତା ହୈ — ଫୈ ଲତା ହୈ ଐସା ଘୋଷିତ କରତେ ହୈଂ) : —
ଅନ୍ଵଯାର୍ଥ : — [ପୁନଃ ] ଔର, [ଉଦୀର୍ଣତୃଷ୍ଣାଃ ତେ ] ଜିନକୀ ତୃଷ୍ଣା ଉଦିତ ହୈ ଐସେ ଵେ ଜୀଵ [ତୃଷ୍ଣାଭିଃ ଦୁଃଖିତାଃ ] ତୃଷ୍ଣାଓଂକେ ଦ୍ଵାରା ଦୁଃଖୀ ହୋତେ ହୁଏ, [ଆମରଣଂ ] ମରଣପର୍ଯଂତ [ଵିଷଯ ସୌଖ୍ଯାନି ଇଚ୍ଛନ୍ତି ] ଵିଷଯସୁଖୋଂକୋ ଚାହତେ ହୈଂ [ଚ ] ଔର [ଦୁଃଖସନ୍ତପ୍ତାଃ ] ଦୁଃଖୋଂସେ ସଂତପ୍ତ ହୋତେ ହୁଏ (-ଦୁଃଖଦାହକୋ ସହନ ନ କରତେ ହୁଏ) [ଅନୁଭଵଂତି ] ଉନ୍ହେଂ ଭୋଗତେ ହୈଂ ..୭୫..
ଟୀକା : — ଜିନକେ ତୃଷ୍ଣା ଉଦିତ ହୈ ଐସେ ଦେଵପର୍ଯଂତ ସମସ୍ତ ସଂସାରୀ, ତୃଷ୍ଣା ଦୁଃଖକା ବୀଜ
ତେ ଉଦିତତୃଷ୍ଣ ଜୀଵୋ, ଦୁଃଖିତ ତୃଷ୍ଣାଥୀ, ଵିଷଯିକ ସୁଖନେ ଇଚ୍ଛେ ଅନେ ଆମରଣ ଦୁଃଖସଂତପ୍ତ ତେନେ ଭୋଗଵେ. ୭୫.