ଅଧ୍ଯାତ୍ମସାଧନାକେ ପାଵନ ପଥକା ପୁନଃ ସମୁଦ୍ଯୋତ କିଯା ହୈ, ତଥା ରୂଢିପ୍ରସ୍ତ ସାମ୍ପ୍ରଦାଯିକତାମେଂ ଫଁସେ
ହୁଏ ଜୈନଜଗତ ପର, ଦ୍ରଵ୍ଯଦୃଷ୍ଟିପ୍ରଧାନ ସ୍ଵାନୁଭୂତିମୂଲକ ଵୀତରାଗ ଜୈନଧର୍ମକୋ ପ୍ରକାଶମେଂ ଲାକର,
ଅନୁପମ, ଅଦ୍ଭୁତ ଏଵଂ ଅନନ୍ତ – ଅନନ୍ତ ଉପକାର କିଯେ ହୈଂ
ଅନେକ ବାର ପ୍ରଵଚନୋଂ ଦ୍ଵାରା ଉସକେ ଗହନ ତାତ୍ତ୍ଵିକ ରହସ୍ଯୋଂକା ଉଦ୍ଘାଟନ କିଯା ହୈ . ଇସ ଶତାବ୍ଦୀମେଂ
ଗୁରୁଦେଵଶ୍ରୀକୋ ହୀ ହୈ .
ପୂଜ୍ଯ ଗୁରୁଦେଵଶ୍ରୀକେ ପୁନୀତ ପ୍ରତାପସେ ହୀ ମୁମୁକ୍ଷୁଜଗତକୋ ଜୈନ ଅଧ୍ଯାତ୍ମଶ୍ରୁତକେ ଅନେକ ପରମାଗମରତ୍ନ ଅପନୀ ମାତୃଭାଷାମେଂ ପ୍ରାପ୍ତ ହୁଏ ହୈଂ . ଶ୍ରୀ ପ୍ରଵଚନସାରକା ଗୁଜରାତୀ ଅନୁଵାଦ (ଜିସକା ଯହ ହିନ୍ଦୀ ରୂପାନ୍ତର ହୈ) ଭୀ, ଶ୍ରୀ ସମଯସାରକେ ଗୁଜରାତୀ ଗଦ୍ଯପଦ୍ଯାନୁଵାଦକୀ ଭାଁତି, ପ୍ରଶମମୂର୍ତି ଭଗଵତୀ ପୂଜ୍ଯ ବହିନଶ୍ରୀ ଚମ୍ପାବହିନକେ ବଡ଼େ ଭାଈ ଅଧ୍ଯାତ୍ମତତ୍ତ୍ଵରସିକ, ଵିଦ୍ଵଦ୍ରତ୍ନ, ଆଦରଣୀଯ ପଂ୦ ଶ୍ରୀ ହିମ୍ମତଲାଲ ଜେଠାଲାଲ ଶାହନେ, ପୂଜ୍ଯ ଗୁରୁଦେଵ ଦ୍ଵାରା ଦିଯେ ଗଯେ ଶୁଦ୍ଧାତ୍ମଦର୍ଶୀ ଉପଦେଶାମୃତବୋଧ ଦ୍ଵାରା ଶାସ୍ତ୍ରୋଂକେ ଗହନ ଭାଵୋଂକୋ ଖୋଲନେକୀ ସୂଝ ପ୍ରାପ୍ତ କର, ଅଧ୍ଯାତ୍ମଜିନଵାଣୀକୀ ଅଗାଧ ଭକ୍ତିସେ ସରଲ ଭାଷାମେଂ — ଆବାଲଵୃଦ୍ଧଗ୍ରାହ୍ଯ, ରୋଚକ ଏଵଂ ସୁନ୍ଦର ଢଂଗସେ — କର ଦିଯା ହୈ . ସମ୍ମାନନୀଯ ଅନୁଵାଦକ ମହାନୁଭାଵ ଅଧ୍ଯାତ୍ମରସିକ ଵିଦ୍ଵାନ ହୋନେକେ ଅତିରିକ୍ତ ତତ୍ତ୍ଵଵିଚାରକ, ଗମ୍ଭୀର ଆଦର୍ଶ ଆତ୍ମାର୍ଥୀ, ଵୈରାଗ୍ଯଶାଲୀ, ଶାନ୍ତ, ଗମ୍ଭୀର, ନିଃସ୍ପୃହ, ନିରଭିମାନୀ ଏଵଂ ଵିଵେକଶୀଲ ସଜ୍ଜନ ହୈଂ; ତଥା ଉନମେଂ ଅଧ୍ଯାତ୍ମରସଭରା ମଧୁର କଵିତ୍ଵ ଭୀ ହୈ କି ଜିସକେ ଦର୍ଶନ ଉନକେ ପଦ୍ଯାନୁସାର ଏଵଂ ଅନ୍ଯ ସ୍ତୁତିକାଵ୍ଯୋଂସେ ସ୍ପଷ୍ଟତଯା ହୋତେ ହୈ . ଵେ ବହୁତ ଵର୍ଷୋଂ ତକ ପୂଜ୍ଯ ଗୁରୁଦେଵକେ ସମାଗମମେଂ ରହେ ହୈଂ, ଔର ପୂଜ୍ଯ ଗୁରୁଦେଵକେ ଅଧ୍ଯାତ୍ମପ୍ରଵଚନୋଂକେ ଶ୍ରଵଣ ଏଵଂ ସ୍ଵଯଂକେ ଗହନ ମନନ ଦ୍ଵାରା ଉନ୍ହୋଂନେ ଅପନୀ ଆତ୍ମାର୍ଥିତାକୀ ବହୁତ ପୁଷ୍ଟି କୀ ହୈ . ତତ୍ତ୍ଵାର୍ଥକେ ମୂଲ ରହସ୍ଯୋଂ ପର ଉନକା ମନନ ଅତି ଗହନ ହୈ . ଶାସ୍ତ୍ରକାର ଏଵଂ ଟୀକାକାର ଉଭଯ ଆଚାର୍ଯଭଗଵନ୍ତୋଂକେ ହୃଦଯକେ ଗହନ ଭାଵୋଂକୀ ଗମ୍ଭୀରତାକୋ ଯଥାଵତ୍ ସୁରକ୍ଷିତ ରଖକର ଉନ୍ହୋଂନେ ଯହ ଶବ୍ଦଶଃ ଗୁଜରାତୀ ଅନୁଵାଦ କିଯା ହୈ; ତଦୁପରାନ୍ତ ମୂଲ ଗାଥାସୂତ୍ରୋଂକା ଭାଵପୂର୍ଣ ମଧୁର ଗୁଜରାତୀ ପଦ୍ଯାନୁଵାଦ ଭୀ (ହରିଗୀତ ଛନ୍ଦମେଂ) ଉନ୍ହୋଂନେ କିଯା ହୈ, ଜୋ ଇସ ଅନୁଵାଦକୀ ଅତୀଵ ଅଧିକତା ଲାତା ହୈ ଔର ସ୍ଵାଧ୍ଯାଯପ୍ରେମିଯୋଂକୋ ବହୁତ ହୀ ଉପଯୋଗୀ ହୋତା ହୈ . ତଦୁପରାନ୍ତ ଜହାଁ ଆଵଶ୍ଯକତା ଲଗୀ ଵହାଁ ଭାଵାର୍ଥ ଦ୍ଵାରା ଯା ପଦଟିପ୍ପଣ ଦ୍ଵାରା ଭୀ ଉନ୍ହୋଂନେ ଅତି ସୁନ୍ଦର ସ୍ପଷ୍ଟତା କୀ ହୈ .
ଇସ ପ୍ରକାର ଭଗଵତ୍କୁନ୍ଦକୁନ୍ଦାଚାର୍ଯଦେଵକେ ସମଯସାରାଦି ଉତ୍ତମୋତ୍ତମ ପରମାଗମୋଂକେ ଅନୁଵାଦକା ପରମ ସୌଭାଗ୍ଯ, ପୂଜ୍ଯ ଗୁରୁଦେଵଶ୍ରୀ ଏଵଂ ପୂଜ୍ଯ ବହିନଶ୍ରୀକୀ ପରମ କୃପାସେ, ଆଦରଣୀଯ ଶ୍ରୀ