ਸਰ੍ਵੇਸ਼੍ਟੋਪਲਮ੍ਭਾਚ੍ਚ . ਯਤੋ ਹਿ ਕੇਵਲਾਵਸ੍ਥਾਯਾਂ ਸੁਖਪ੍ਰਤਿਪਤ੍ਤਿਵਿਪਕ੍ਸ਼ਭੂਤਸ੍ਯ ਦੁਃਖਸ੍ਯ ਸਾਧਨਤਾਮੁਪ- ਗਤਮਜ੍ਞਾਨਮਖਿਲਮੇਵ ਪ੍ਰਣਸ਼੍ਯਤਿ, ਸੁਖਸ੍ਯ ਸਾਧਨੀਭੂਤਂ ਤੁ ਪਰਿਪੂਰ੍ਣਂ ਜ੍ਞਾਨਮੁਪਜਾਯਤੇ, ਤਤਃ ਕੇਵਲਮੇਵ ਸੌਖ੍ਯਮਿਤ੍ਯਲਂ ਪ੍ਰਪਂਚੇਨ ..੬੧..
ਸੁਖਪ੍ਰਤਿਪਕ੍ਸ਼ਭੂਤਮਾਕੁਲਤ੍ਵੋਤ੍ਪਾਦਕਮਨਿਸ਼੍ਟਂ ਦੁਃਖਮਜ੍ਞਾਨਂ ਚ ਨਸ਼੍ਟਂ, ਯਤਸ਼੍ਚ ਪੂਰ੍ਵੋਕ੍ਤਲਕ੍ਸ਼ਣਸੁਖਾਵਿਨਾਭੂਤਂ ਤ੍ਰੈਲੋਕ੍ਯੋਦਰਵਿਵਰਵਰ੍ਤਿਸਮਸ੍ਤਪਦਾਰ੍ਥਯੁਗਪਤ੍ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਕਮਿਸ਼੍ਟਂ ਜ੍ਞਾਨਂ ਚ ਲਬ੍ਧਂ, ਤਤੋ ਜ੍ਞਾਯਤੇ ਕੇਵਲਿਨਾਂ ਜ੍ਞਾਨਮੇਵ ਸੁਖਮਿਤ੍ਯਭਿਪ੍ਰਾਯਃ ..੬੧.. ਅਥ ਪਾਰਮਾਰ੍ਥਿਕਸੁਖਂ ਕੇਵਲਿਨਾਮੇਵ, ਸਂਸਾਰਿਣਾਂ ਯੇ ਮਨ੍ਯਨ੍ਤੇ ਤੇਭਵ੍ਯਾ ਇਤਿ ਨਿਰੂਪਯਤਿ — ਣੋ ਸਦ੍ਦਹਂਤਿ ਨੈਵ ਸ਼੍ਰਦ੍ਦਧਤਿ ਨ ਮਨ੍ਯਨ੍ਤੇ . ਕਿਮ੍ . ਸੋਕ੍ਖਂ ਨਿਰ੍ਵਿਕਾਰਪਰਮਾਹ੍ਲਾਦੈਕਸੁਖਮ੍ . ਕਥਂਭੂਤਂ ਨ ਮਨ੍ਯਨ੍ਤੇ . ਸੁਹੇਸੁ ਪਰਮਂ ਤਿ ਸੁਖੇਸ਼ੁ ਮਧ੍ਯੇ ਤਦੇਵ ਪਰਮਸੁਖਮ੍ . ਕੇਸ਼ਾਂ ਸਂਬਨ੍ਧਿ ਯਤ੍ਸੁਖਮ੍ . ਵਿਗਦਘਾਦੀਣਂ ਵਿਗਤਘਾਤਿਕਰ੍ਮਣਾਂ ਕੇਵਲਿਨਾਮ੍ . ਕਿਂ ਕ੍ਰੁਤ੍ਵਾਪਿ ਨ ਮਨ੍ਯਨ੍ਤੇ . ਸੁਣਿਦੂਣ ‘ਜਾਦਂ ਸਯਂ ਸਮਤ੍ਤਂ’ ਇਤ੍ਯਾਦਿ- ਪੂਰ੍ਵੋਕ੍ਤਗਾਥਾਤ੍ਰਯਕਥਿਤਪ੍ਰਕਾਰੇਣ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾਪਿ . ਤੇ ਅਭਵ੍ਵਾ ਤੇ ਅਭਵ੍ਯਾਃ . ਤੇ ਹਿ ਜੀਵਾ ਵਰ੍ਤਮਾਨਕਾਲੇ
(ਪ੍ਰਕਾਰਾਨ੍ਤਰਸੇ ਕੇਵਲਜ੍ਞਾਨਕੀ ਸੁਖਸ੍ਵਰੂਪਤਾ ਬਤਲਾਤੇ ਹੈਂ : — ) ਔਰ, ਕੇਵਲ ਅਰ੍ਥਾਤ੍ ਕੇਵਲਜ੍ਞਾਨ ਸੁਖ ਹੀ ਹੈ, ਕ੍ਯੋਂਕਿ ਸਰ੍ਵ ਅਨਿਸ਼੍ਟੋਂਕਾ ਨਾਸ਼ ਹੋ ਚੁਕਾ ਹੈ ਔਰ ਸਮ੍ਪੂਰ੍ਣ ਇਸ਼੍ਟਕੀ ਪ੍ਰਾਪ੍ਤਿ ਹੋ ਚੁਕੀ ਹੈ . ਕੇਵਲ -ਅਵਸ੍ਥਾਮੇਂ, ਸੁਖੋਪਲਬ੍ਧਿਕੇ ਵਿਪਕ੍ਸ਼ਭੂਤ ਦੁਃਖੋਂਕੇ ਸਾਧਨਭੂਤ ਅਜ੍ਞਾਨਕਾ ਸਮ੍ਪੂਰ੍ਣਤਯਾ ਨਾਸ਼ ਹੋ ਜਾਤਾ ਹੈ ਔਰ ਸੁਖਕਾ ਸਾਧਨਭੂਤ ਪਰਿਪੂਰ੍ਣ ਜ੍ਞਾਨ ਉਤ੍ਪਨ੍ਨ ਹੋਤਾ ਹੈ, ਇਸਲਿਯੇ ਕੇਵਲ ਹੀ ਸੁਖ ਹੈ . ਅਧਿਕ ਵਿਸ੍ਤਾਰਸੇ ਬਸ ਹੋ ..੬੧..
ਅਬ, ਐਸੀ ਸ਼੍ਰਦ੍ਧਾ ਕਰਾਤੇ ਹੈਂ ਕਿ ਕੇਵਲਜ੍ਞਾਨਿਯੋਂਕੋ ਹੀ ਪਾਰਮਾਰ੍ਥਿਕ ਸੁਖ ਹੋਤਾ ਹੈ : —
ਅਨ੍ਵਯਾਰ੍ਥ : — ‘[ਵਿਗਤਘਾਤਿਨਾਂ ] ਜਿਨਕੇ ਘਾਤਿਕਰ੍ਮ ਨਸ਼੍ਟ ਹੋ ਗਯੇ ਹੈਂ ਉਨਕਾ [ਸੌਖ੍ਯਂ ] ਸੁਖ [ਸੁਖੇਸ਼ੁ ਪਰਮਂ ] (ਸਰ੍ਵ) ਸੁਖੋਂਮੇਂ ਪਰਮ ਅਰ੍ਥਾਤ੍ ਉਤ੍ਕ੍ਰੁਸ਼੍ਟ ਹੈ’ [ਇਤਿ ਸ਼੍ਰੁਤ੍ਵਾ ] ਐਸਾ ਵਚਨ ਸੁਨਕਰ [ਨ ਸ਼੍ਰਦ੍ਦਧਤਿ ] ਜੋ ਸ਼੍ਰਦ੍ਧਾ ਨਹੀਂ ਕਰਤੇ [ਤੇ ਅਭਵ੍ਯਾਃ ] ਵੇ ਅਭਵ੍ਯ ਹੈਂ; [ਭਵ੍ਯਾਃ ਵਾ ] ਔਰ ਭਵ੍ਯ [ਤਤ੍ ] ਉਸੇ [ਪ੍ਰਤੀਚ੍ਛਨ੍ਤਿ ] ਸ੍ਵੀਕਾਰ (-ਆਦਰ) ਕਰਤੇ ਹੈਂ – ਉਸਕੀ ਸ਼੍ਰਦ੍ਧਾ ਕਰਤੇ ਹੈਂ ..੬੨..
ਸੁਣੀ ‘ਘਾਤਿਕਰ੍ਮਵਿਹੀਨਨੁਂ ਸੁਖ ਸੌ ਸੁਖੇ ਉਤ੍ਕ੍ਰੁਸ਼੍ਟ ਛੇ’, ਸ਼੍ਰਦ੍ਧੇ ਨ ਤੇਹ ਅਭਵ੍ਯ ਛੇ, ਨੇ ਭਵ੍ਯ ਤੇ ਸਂਮਤ ਕਰੇ. ੬੨.
੧੦੮ਪ੍ਰਵਚਨਸਾਰ[ ਭਗਵਾਨਸ਼੍ਰੀਕੁਂਦਕੁਂਦ-