ਅਥ ਪੁਣ੍ਯਪਾਪਯੋਰਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤ੍ਵਂ ਨਿਸ਼੍ਚਿਨ੍ਵਨ੍ਨੁਪਸਂਹਰਤਿ —
ਣ ਹਿ ਮਣ੍ਣਦਿ ਜੋ ਏਵਂ ਣਤ੍ਥਿ ਵਿਸੇਸੋ ਤ੍ਤਿ ਪੁਣ੍ਣਪਾਵਾਣਂ .
ਹਿਂਡਦਿ ਘੋਰਮਪਾਰਂ ਸਂਸਾਰਂ ਮੋਹਸਂਛਣ੍ਣੋ ..੭੭..
ਨ ਹਿ ਮਨ੍ਯਤੇ ਯ ਏਵਂ ਨਾਸ੍ਤਿ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਇਤਿ ਪੁਣ੍ਯਪਾਪਯੋਃ .
ਹਿਣ੍ਡਤਿ ਘੋਰਮਪਾਰਂ ਸਂਸਾਰਂ ਮੋਹਸਂਛਨ੍ਨਃ ..੭੭..
ਏਵਮੁਕ੍ਤਕ੍ਰਮੇਣ ਸ਼ੁਭਾਸ਼ੁਭੋਪਯੋਗਦ੍ਵੈਤਮਿਵ ਸੁਖਦੁਃਖਦ੍ਵੈਤਮਿਵ ਚ ਨ ਖਲੁ ਪਰਮਾਰ੍ਥਤਃ
ਪੁਣ੍ਯਪਾਪਦ੍ਵੈਤਮਵਤਿਸ਼੍ਠਤੇ, ਉਭਯਤ੍ਰਾਪ੍ਯਨਾਤ੍ਮਧਰ੍ਮਤ੍ਵਾਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤ੍ਵਾਤ੍ . ਯਸ੍ਤੁ ਪੁਨਰਨਯੋਃ ਕਲ੍ਯਾਣਕਾਲਾਯਸ-
ਪਾਪਯੋਰ੍ਵ੍ਯਾਖ੍ਯਾਨਮੁਪਸਂਹਰਤਿ — ਣ ਹਿ ਮਣ੍ਣਦਿ ਜੋ ਏਵਂ ਨ ਹਿ ਮਨ੍ਯਤੇ ਯ ਏਵਮ੍ . ਕਿਮ੍ . ਣਤ੍ਥਿ ਵਿਸੇਸੋ ਤ੍ਤਿ
ਪੁਣ੍ਣਪਾਵਾਣਂ ਪੁਣ੍ਯਪਾਪਯੋਰ੍ਨਿਸ਼੍ਚਯੇਨ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ੋ ਨਾਸ੍ਤਿ . ਸ ਕਿਂ ਕਰੋਤਿ . ਹਿਂਡਦਿ ਘੋਰਮਪਾਰਂ ਸਂਸਾਰਂ ਹਿਣ੍ਡਤਿ ਭ੍ਰਮਤਿ .
ਕਮ੍ . ਸਂਸਾਰਮ੍ . ਕਥਂਭੂਤਮ੍ . ਘੋਰਮ੍ ਅਪਾਰਂ ਚਾਭਵ੍ਯਾਪੇਕ੍ਸ਼ਯਾ . ਕਥਂਭੂਤਃ . ਮੋਹਸਂਛਣ੍ਣੋ ਮੋਹਪ੍ਰਚ੍ਛਾਦਿਤ ਇਤਿ .
ਤਥਾਹਿ – ਦ੍ਰਵ੍ਯਪੁਣ੍ਯਪਾਪਯੋਰ੍ਵ੍ਯਵਹਾਰੇਣ ਭੇਦਃ, ਭਾਵਪੁਣ੍ਯਪਾਪਯੋਸ੍ਤਤ੍ਫਲਭੂਤਸੁਖਦੁਃਖਯੋਸ਼੍ਚਾਸ਼ੁਦ੍ਧਨਿਸ਼੍ਚਯੇਨ ਭੇਦਃ,
੧. ਸੁਖ = ਇਨ੍ਦ੍ਰਿਯਸੁਖ
ਨਹਿ ਮਾਨਤੋ — ਏ ਰੀਤ ਪੁਣ੍ਯੇ ਪਾਪਮਾਂ ਨ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਛੇ,
ਤੇ ਮੋਹਥੀ ਆਚ੍ਛਨ੍ਨ ਘੋਰ ਅਪਾਰ ਸਂਸਾਰੇ ਭਮੇ. ੭੭.
ਕਹਾਨਜੈਨਸ਼ਾਸ੍ਤ੍ਰਮਾਲਾ ]
ਜ੍ਞਾਨਤਤ੍ਤ੍ਵ -ਪ੍ਰਜ੍ਞਾਪਨ
੧੩੧
ਅਬ, ਪੁਣ੍ਯ ਔਰ ਪਾਪਕੀ ਅਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾਕਾ ਨਿਸ਼੍ਚਯ ਕਰਤੇ ਹੁਏ (ਇਸ ਵਿਸ਼ਯਕਾ) ਉਪਸਂਹਾਰ
ਕਰਤੇ ਹੈਂ : —
ਅਨ੍ਵਯਾਰ੍ਥ : — [ਏਵਂ ] ਇਸਪ੍ਰਕਾਰ [ਪੁਣ੍ਯਪਾਪਯੋਃ ] ਪੁਣ੍ਯ ਔਰ ਪਾਪਮੇਂ [ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਃ ਨਾਸ੍ਤਿ ]
ਅਨ੍ਤਰ ਨਹੀਂ ਹੈ [ਇਤਿ ] ਐਸਾ [ਯਃ ] ਜੋ [ਨ ਹਿ ਮਨ੍ਯਤੇ ] ਨਹੀਂ ਮਾਨਤਾ, [ਮੋਹਸਂਛਨ੍ਨਃ ]
ਵਹ ਮੋਹਾਚ੍ਛਾਦਿਤ ਹੋਤਾ ਹੁਆ [ਘੋਰ ਅਪਾਰਂ ਸਂਸਾਰਂ ] ਘੋਰ ਅਪਾਰ ਸਂਸਾਰਮੇਂ [ਹਿਣ੍ਡਤਿ ] ਪਰਿਭ੍ਰਮਣ
ਕਰਤਾ ਹੈ ..੭੭..
ਟੀਕਾ : — ਯੋਂ ਪੂਰ੍ਵੋਕ੍ਤ ਪ੍ਰਕਾਰਸੇ, ਸ਼ੁਭਾਸ਼ੁਭ ਉਪਯੋਗਕੇ ਦ੍ਵੈਤਕੀ ਭਾਁਤਿ ਔਰ ਸੁਖਦੁਃਖਕੇ
ਦ੍ਵੈਤਕੀ ਭਾਁਤਿ, ਪਰਮਾਰ੍ਥਸੇ ਪੁਣ੍ਯਪਾਪਕਾ ਦ੍ਵੈਤ ਨਹੀਂ ਟਿਕਤਾ – ਨਹੀਂ ਰਹਤਾ, ਕ੍ਯੋਂਕਿ ਦੋਨੋਂਮੇਂ ਅਨਾਤ੍ਮਧਰ੍ਮਤ੍ਵ
ਅਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਅਰ੍ਥਾਤ੍ ਸਮਾਨ ਹੈ . (ਪਰਮਾਰ੍ਥਸੇ ਜੈਸੇ ਸ਼ੁਭੋਪਯੋਗ ਔਰ ਅਸ਼ੁਭੋਪਯੋਗਰੂਪ ਦ੍ਵੈਤ ਵਿਦ੍ਯਮਾਨ ਨਹੀਂ
ਹੈ, ਜੈਸੇ ੧ਸੁਖ ਔਰ ਦੁਃਖਰੂਪ ਦ੍ਵੈਤ ਵਿਦ੍ਯਮਾਨ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਉਸੀਪ੍ਰਕਾਰ ਪੁਣ੍ਯ ਔਰ ਪਾਪਰੂਪ ਦ੍ਵੈਤਕਾ ਭੀ
ਅਸ੍ਤਿਤ੍ਵ ਨਹੀਂ ਹੈ; ਕ੍ਯੋਂਕਿ ਪੁਣ੍ਯ ਔਰ ਪਾਪ ਦੋਨੋਂ ਆਤ੍ਮਾਕੇ ਧਰ੍ਮ ਨ ਹੋਨੇਸੇ ਨਿਸ਼੍ਚਯਸੇ ਸਮਾਨ ਹੀ ਹੈਂ .)