(એમ) કહે છે. આહા... હા! આવી વાતું! હજી ઝીણું આવશે થોડું’ ક, આ તો અહીંયાથી લીધું.
(‘પરિણામો’) બહુવચન છે ને..! “પરિણામો પોતાના અવસરમાં સ્વ–રૂપથી ઉત્પન્ન.” તે તે સમયે
જડ ને ચેતનની જે પરિણતિ-પર્યાય થવાની તેથી તેને ઉત્પન્ન કહીએ આહા.. હા! છે? “તે પરિણામો
પોતાના સ્વ–રૂપથી ઉત્પન્ન.” આહા... હા! એને ઠેકાણે અમે આ બધા-મંદિર બનાવીએ, આગમ મંદિર
બનાવીએ, પુસ્તક બનાવીએ (એમ માને.) (શ્રોતાઃ) અહીં બંધાઈ ગયું છે! (ઉત્તરઃ) હેં, બંધાઈ
ગ્યું! બંધાઈ ગ્યા છે એને કારણે. રામજીભાઈને કારણે એ બન્યું નથી અને વીરજીભાઈને કારણે બંધાયું
નથી. આહા... હા! આ મકાનની જે પર્યાય, જે સમયે જે પર્યાય ઉત્પન્ન થવાની હતી તે પૂર્વની
અપેક્ષાએ તેને વિનષ્ટ કહીએ, ઉત્પન્નની (પોતાની અપેક્ષાએ) ઉત્પન્ન કહીએ. એનું પરિણામ છે છે, છે,
છે, છે (એને ધ્રૌવ્ય કહીએ.) તો એક જ પરિણામને ત્રણ લાગુ પડે. ઉત્પન્ન, વ્યય ને ધ્રૌવ્ય. આહા...
હા..! (શ્રોતાઃ) આમાં (આવું સમજવામાં) અમને લાભ શું?
જ્ઞાતા-દ્રષ્ટા થાય, ત્યારે એને સમ્યગ્દર્શન થાય. આહા... હા! આવી વાત બાપુ! ઝીણી, ક્યાં’ય
સંપ્રદાયમાં તો છે નહીં. જૈન સંપ્રદાય દિગંબરમાં છે નહીં, ક્યાં ઠેકાણાં છે? આ બધા શેઠિયાઓ એના
રહ્યા! ક્યાં એણે સાંભળ્યું છે કોઈ દી’. આહા..! ભાઈ! વસ્તુસ્થિતિ એવી છે. કોઈને એમ લાગે કે
જયારે જે અવસરે પરિણામ થાય ત્યારે થશે, મારે શું? પણ એ અવસરે પરિણામ થાય, એ પરિણામને
ત્રણ લાગુ પડે. પૂર્વની અપેક્ષાએ તેને વિનષ્ટ - અભાવ, પોતાની અપેક્ષાએ ઉત્પન્ન અને છેછેછેછે તે
ધ્રૌવ્ય - એવી જેની દ્રષ્ટિ થાય તે આત્મા ઉપર જાય. આત્મા જ્ઞાતા-દ્રષ્ટા છે કર્તા નથી (એવી પ્રતીતિ
થાય.) એ નિર્મળપર્યાય થાય તેનો ય કર્તા (આત્મા) નથી. એ ન્યાં થવાની છે તે થઈ (છે.)
આહા... હા! આવી વાતું છે. ધીમેથી (વિચારવું) હજી એનાથી હવે ઝીણી આવશે. ચાલે છે વાત
ઝીણી, એનાથી ઝીણી હવે આવશે. આહા.. હા!
નહીં, વિચારે નહીં. બાપુ, શું છે ભાઈ! આહા... હા..! હેં શું કીધું