વાત.
પર્યાય થાય (તે પ્રવાહ છે.) એ એક પછી એક એટલે જે થવાની છે તે એક પછી એક હોં! એમ
નહીં કે એક પછી એક માં (ક્રમસરમાં) એક પછી બીજી કંઈક પણ થઈ જાય એમ નહીં. વર્ણીજી હારે
(આ વાતના) વાંધા હતા ને.....! હવે દિગંબરના અગ્રેસર એની હારે આ વાંધા મેળ કોની હારે
કરવો? એ... ય.!!
નહીં.) તો અહીંયાં તો કહે છે પૂર્વની જે સમયની જે (પર્યાય) હતી, તેના પછીની જે થવાની તે જ
થાય. આહાહાહાહા...!
એક પછી એક, એક પછી એક એનો (પ્રવાહનો) નાનામાં નાનો વર્તમાન (અંશ)
ત્યારપછીના” ત્યાર પછી એટલે જે વિનાશસ્વરૂપ છે. એની પહેલાં જે (પરિણામ) હતું એની
અપેક્ષાએ એને વિનાશસ્વરૂપ કહ્યું. અને જે (પરિણામની અપેક્ષાએ) વિનાશસ્વરૂપ (વર્તમાન)
પરિણામને કહ્યું તો (જે પરિણામની અપેક્ષાની વિનાશ સ્વરૂપ કહ્યું હતું તે પરિણામ) પછી એટલે
ત્યારપછીના પરિણામને ઉત્પન્ન કહ્યું. જેને પૂર્વની અપેક્ષાએ વિનષ્ટ કહ્યું’ તું તેને જ પૂર્વની પછીની
અપેક્ષાએ તેને ઉત્પન્ન કહીએ. આહા.. હા! સમજાય છે કાંઈ? રાત્રે પ્રશ્ન કરવો. નો’ સમજાય તો.
ઝીણું છે બાપુ, આ તો. આહા.. હા! ક્યાંય બાપદાદાએ ય સાંભળ્યું નહોતું. આહા... હા... હા!
જ હતી, બીજી નહીં. પણ પૂર્વની અપેક્ષાએ તેને વર્તમાન પર્યાયને વ્યય કહીએ. અને એના પછીની તે
પોતે છે વર્તમાન પર્યાય છે માટે તેને ઉત્પન્ન કહીએ અને પછીની અને પહેલાની (વ્યય-ઉત્પન્ન) છોડી
દ્યો તો તેને ધ્રૌવ્ય - અનુભય કહીએ. છે? આમાં તકરારું બધી, વાંધા. બધા ઓલા નાખે
(પત્રિકામાં) સોનગઢનું સાહિત્ય બૂડી (બૂડાડી) દેશે. સંસારમાં ઊડાવી દેશે. ઓલો કરુણાદીપ. વર્ણીજી
કહી ગ્યા છે ને કે નાખ બધેય! ભગવાન બાપુ! આ વાતને.... (સત્ય વાતને...!)