કોક... હતો ને એક... તે આવ્યો હતો. (અમારે તો અહીંયાં) ચર્ચા ઘણી થઈ ગઈ. આહા... હા! અરે,
ભાઈ! આહા..! આ તો સર્વજ્ઞ પરમેશ્વરે ત્રણ કાળ, ત્રણ લોક જોયાં. (જોયાં) એમ કહેવું એ પણ
વ્યવહાર નયે (છે). કેમ કે (સર્વજ્ઞ) પરમાં તન્મય થઈને જોતા નથી. આહા... હા... હા! ‘એ તો
પોતાની પર્યાયને જાણે છે.’ (એ નિશ્ચય છે).
હતી એનો અભાવ થઈને કેવળજ્ઞાનની પર્યાય થઈ છે. આહા... હા! સમજાય છે કાંઈ?
પ્રકાશે છે – દેખાય છે).” આહા... હા! જે સર્ગ છે - ઉત્પત્તિ છે, તે જ વ્યય છે અને વ્યય છે તે જ
સ્થિતિ છે - ટકવું છે. કેમ કે ભાવ અન્યભાવના અભાવરૂપ સ્વભાવે પ્રકાશે છે અથવા દેખાય છે.
ઉત્પાદ છે એનાથી અનેરા ભાવના અભાવસ્વરૂપે જ દેખાય છે, ઈ પર્યાયના ભાવસ્વરૂપે જ દેખાય છે
એમ નહીં. આહા... હા!
અભાવથી તે ઉત્પાદ દેખાય છે. (અર્થાત્) ઉત્પાદ, એના અભાવથી દેખાય છે. (એટલે કે) પૂર્વભાવના
અભાવથી ઉત્પાદ જણાય છે. આહા... હા! આવું ઝીણું છે! છતાં પકડાય એવું છે, કાંઈ (ન પકડાય
એમ નહીં). આહા.. હા!
નહીં.) (જુઓ!) આ આંગળી આમ હાલે છે (સીધી છે તેમાંથી વાંકી વળે છે) એ ઉત્પાદ છે.
ઉત્પાદભાવથી અનેરો ભાવ (એટલે) પૂર્વની પર્યાયનો (સીધી આંગળીની પર્યાયનો) વ્યય, જે આમ
હતો ને એનો વ્યય થયો ને...! એ પૂર્વની પર્યાયનો વ્યય એના અભાવસ્વભાવે ઉત્પાદ પ્રકાશે છે.
પરને - નિમિત્તને લઈને એ ઉત્પાદ પ્રકાશે છે એમ નથી. અંદર ભગવાન આત્મા છે માટે
(આંગળીની) અવસ્થા આમ - આમ થાય છે એમ નથી. ઈ (આંગળીની) અવસ્થા તેનાથી અનેરો
ભાવ એટલે પૂર્વભાવ-વ્યયભાવ, તેના અભાવસ્વભાવે એ ઉત્પાદ દેખાય છે. આત્માને કારણે (નહીં.)
(શ્રોતાઃ) પર્યાય, પર્યાયના કારણે ને...! (ઉત્તરઃ) એને કારણે. આહાહાહા! પછી એ કહેશે. અત્યારે
તો બીજાના અભાવસ્વભાવે પ્રકાશે છે એમ કહેવું છે. આહા.. હા! એટલે અપેક્ષા લેવી છે. પછી તો
અપેક્ષા ય કાઢી નાખશે એકસો એક (ગાથામાં) આહા... હા.! અરે, આવી વાત છે બાપુ! અભિમાન