નહીં...? આ સામે પાઠ છે કે નહીં...? (છે) આ તો ભગવાનની વાણી છે, ગજબ વાત કરી છે..!!
શબ્દો થોડા, પણ રહસ્યનો પાર ન મળે..!! આહા...હા...હા...!!
થયેલી એ (જીભની) પર્યાય હલે છે. આત્મા જીભને હલાવે (છે) એમ માનનારે તેણે એક તત્ત્વને
બીજા તત્ત્વની ભેળસેળ કરી છે. મિથ્યા (ત્વ) કર્યું છે. આવું (વસ્તુ) સ્વરૂપ છે. પરની દયા પાળુ શકું
છું, પરની અવસ્થા હું કરી શકું છું. એને જીવતા રાખી શકું છું તો (વસ્તુસ્થિતિ એ છે કે) એ પર્યાય
થઈ છે તે એના દ્રવ્ય-ગુણના કારણે થઈ છે. જીવવું - ટકવું એ એના દ્રવ્ય-ગુણથી રહ્યું છે. આયુષ્ય
(કર્મ) થી પણ નહીં, હોં...! તો એ પરની પર્યાયને હું કરું છું એવી માન્યતા મિથ્યા-ભ્રમ છે..! એ
શરીરમાં જે રહ્યો છે તે પોતાની યોગ્યતાની પર્યાયથી (છે). એ પર્યાયની ઉત્પત્તિનું કારણ (એના)
દ્રવ્ય-ગુણ છે. આયુષ્યના કારણે નહીં, કર્મના કારણે નહીં... આહા... હા... હા...!
છે...? એની પણ તેને ખબર નથી. ઓલા કહે છે ને...! પાંચ ગુણવાળો પરમાણું, ત્રણ ગુણવાળો
પરમાણુ હોય ને તેને પાંચગુણવાળો કરી દ્યે. બે ગુણ અધિક (કરી દ્યે) પણ પ્રભુ...! એમ ના પાડે છે.
બીજો પરમાણુ એની પર્યાયને કરે (એમ ના પાડે છે). તેની પર્યાય તે તેના દ્રવ્ય - ગુણથી થઈ છે.
સામો પાંચ ગુણવાળો છે માટે ત્યાં પાંચ ગુણવાળી પર્યાય થઈ છે એમ નથી. અરે...! આવું ક્યાં
(સમજવું છે)...? આંધળે - આંધળું અનાદિથી હાલે છે. સમજાણું કાંઈ....?
ભાષા (પર્યાય) છે. આત્મા નમો અરિહંતાણમ્” ની ભાષા કરી શકે નહીં.
એનું નામ ભાષાસમિતિ છે. (અહીંયાં) વાતું બીજી છે બાપુ..! શું કહીએ...? ક્યાં કહેવું બાપા..!
અત્યારે તો બધે ગોટે - ગોટા ઉઠયા છે સંપ્રદાયમાં તો..! ક્યાંય સત્ વાત સાંભળવી મુશ્કેલ પડે છે..!
બાપુ...! શું કરીએ...? (અહા..! કેવી નિષ્કારણ કરુણા છે).
ઉત્પત્તિનું કારણ તેનાં દ્રવ્ય અને ગુણ છે. એ દ્રવ્ય અને ગુણથી તે પર્યાય રચાય છે. એ પર્યાયને એનું
દ્રવ્ય-ગુણ પહોંચી વળે છે. પ્રાપ્ત કરે છે. (બીજા દ્રવ્યની) તે પર્યાય થાય છે. એ માન્યતા મિથ્યાભ્રમને
અજ્ઞાનીની છે.