સમ્યગ્દર્શન થાય છે. બીજી રીતે ત્રણ કાળમાં સમ્યગ્દર્શન થતું નથી. આહા....હા....! દેવ-ગુરુ ને ધર્મની
શ્રદ્ધા આવી એ રાગ છે, એ સમ્યક્ નહીં નવતત્ત્વની ભેદરૂપ શ્રદ્ધા એ પણ રાગ છે, સમ્યગ્દર્શન નહીં.
એકરૂપ દ્રવ્ય. એ આવી ગયું. વિસ્તારસામાન્ય (સમુદાય) - વિસ્તારસામાન્ય જે ગુણો છે એનું
એકરૂપ તે દ્રવ્ય છે. વિસ્તારસામાન્યગુણો દ્રવ્યના આધારે છે. એ ‘દ્રવ્ય’ ની ‘દ્રષ્ટિ’ કરવી (એ
સમ્યગ્દર્શન છે). આહા.. હા...! પર્યાય દ્રષ્ટિ છોડવી, ગુણભેદની દ્રષ્ટિ છોડવી, રાગની દ્રષ્ટિ છોડવી,
ગુણ-ગુણીના ભેદની દ્રષ્ટિ છોડવી અને તે જ્ઞાયકભાવ પૂર્ણાનંદસ્વરૂપ પ્રભુની દ્રષ્ટિી કરવી (એ જ
પ્રયોજન છે). આ બધું (વસ્તુસ્વરૂપ) સમજવામાં તો લેવાનું (છે). પર્યાય છે, રાગ છે (ગુણભેદ
છે) પણ તે પોતાને આશ્રય કરવા લાયક નથી. આશ્રય કરવાલાયક તો ત્રિકાળીપ્રભુ દ્રવ્ય (જે
‘સમયસાર’) ગાથા - ૧૧ માં કહ્યું
સમ્યગ્દર્શન થતું નથી. સમ્યગ્દર્શન વગર (સાચા) જ્ઞાન, ચરિત્ર, વ્રત, તપ, નિયમ હોતા નથી.
આહા... હા...! આવી વાતું છે.
અનેકપણાની આપત્તિ તે વિભાવપર્યાય.
જીવની પર્યાય ને વળી આત્માથી થઈ છે!! વિભાવ આત્માથી થયો છે. પરથી નહીં. એક દ્રવ્ય જે છે.
પ્રત્યેક અનંત દ્રવ્ય છે, એ પોતાના ગુણ અને પર્યાયને ચુંબે છે, સ્પર્શે છે. પણ પરની પર્યાયને ચુંબતા
નથી, સ્પર્શતા નથી કદી... અર...ર...! આવી વાત ક્યાંથી (આવી)?! સમજાણું કાંઈ..?
(‘સમયસાર’) ત્રીજી ગાથામાં કહ્યું છે કે
એકબીજાને સ્પર્શ કરતા નથી) આહા...હા.. પ્રત્યેક દ્રવ્યના જે ગુણ અને શક્તિ- જે ત્રિકાળી જે
વિસ્તારસામાન્ય અને પર્યાય જે આયતસામાન્ય (સમુદાય) તેને જ - તે ગુણ- પર્યાયને - દ્રવ્ય ચુંબે
છે. પણ પરની પર્યાયને સ્પર્શે નહીં ત્રણ કાળ - ત્રણ લોકમાં. આત્મા કર્મની પર્યાયને ક્યારેય અડયોય
નથી. આત્મા શરીરની પર્યાયને ક્યારેય સ્પર્શ્યોય નથી. શરીરની પર્યાય પણ આત્માને ક્યારેય અડી
નથી. કર્મનો ઉદય ક્યારેય રાગને સ્પશર્યોય નથી. (શ્રોતાઃ) સ્વ-પરના કારણે. ...? (ઉત્તરઃ)
નિમિત્ત કીધું ને..! નિમિત્ત કારણ ઉપાદાન પોતાથી થયું છે. નિમિત્ત કારણ છે. (જીવે) વિભાવ કર્યો
છે તો કર્મ નિમિત્ત કારણ છે. વિભાવ બતાવવો છે ને એટલે સ્વભાવવિશેષ કીધો છે. આહા... હા...!
આવું છે (વસ્તુસ્વરૂપ)