(પડે છે એ બધો મમકાર (છે) આહા... હા... હા!
પ્રકાશને હલાવવા માગે પણ કાંઈ એ હલે છે? અંધારામાં લઈ જાવ ઓરડામાં તો ઈ પ્રકાશ પ્રકાશનો
અભાવ થાય છે? - એમ મનુષ્યગતિ કે દેવગતિ કે નારકગતિ (માં આત્માનો પ્રકાશ એનો એ છે.)
આહા.. હા! ભગવાન પૂર્ણાનંદ, એનો જ્યાં આશ્રય લીધો એટલે - એ બધામાં અનુકૂળ અને
પ્રતિકૂળતાની જે બુદ્ધિ હતી - (તે) દ્રષ્ટિ છૂટી જાય છે. છતાં ઇન્દ્રિયથી (નિવૃત્તિ નથી) નિવૃત્તિ
આમથી (અંતરમાંથી) આવે છે ને..! ઇન્દ્રિયના વિષયથી નિવર્ત્યા નથી. ‘ગોમ્મટ સાર’ (માં કહ્યું
છે). અવ્રતી છે...ને! સમકિતી ચોથે (ગુણસ્થાને) છે ને..! દ્રષ્ટિમાંથી બાપુ! (નિવર્ત્યા છે, અભિપ્રાયં
પલટયો છે, માન્યતા સાચી થઈ છે).
તો એકતાબુદ્ધિ થઈ છે (તે મિથ્યાત્વ છે). આહા... હા.. હા!
અર્થ કર્યા છે) બે શબ્દ છે (તો) તેના વાચ્ય પણ બે (છે). આહા... હા..! ત્રણ લોકનો નાથ
ભગવાન! સચ્ચિદાનંદ પ્રભુ (આત્મા), ધ્રુવ પરમસ્વભાવ, પંચમભાવ, પરમભાવ, (પરમ)
પારિણામિકભાવ, જ્ઞાયકભાવ, ધ્રુવભાવ-પારિણામિકભાવ તો પરમાણુમાં પણ છે તેથી કરીને અહીંયાં
જ્ઞાયાકભાવ લીધો છે. (એ) જ્ઞાયકભાવ એકલા જ્ઞાનપ્રકાશનો પુંજ પ્રભુ! (ચૈતન્ય, રતનનો દીવો
છે). જેમ રતનનો દીવો એક ઓરડામાંથી બીજા ઓરડામાં ફરે, છતાં તેનો પ્રકાશ હલે (અસ્થિર
થાય) નહીં, એમ આ ભગવાન આત્મા (જ્ઞાયક ભાવ) ગમે તેવા રાગ - દ્વેષના પ્રસંગમાં આવ્યો -
(પર) ક્ષેત્રમાં છતાં એનામાંથી - પોતાનામાંથી એ હઠતો નથી. એ મારું છે અને મને થયું છે એમ
એ (જ્ઞાની-અનુભવી) માનતો નથી. આવી વાતું છે. આંહી! (પણ સમજવાની) નવરાશ ક્યારે...?
જિંદગી આખી જાય છે. આહા... હા! (આબાલ-ગોપાલ સૌએ) કરવાનું તો આ છે ભાઈ! મનુષ્યદેહ
મળ્યો એમાં કરવાનું તો એ છે કે ભવમાં, ભવના, અંતની વાતું કરવાની છે, બાપા! ભવમાં ભવના
અંતનો ભાવ પ્રગટ કરવાનો છે અહીંયાં તો (આ મનુષ્ય ભવમાં તો) આહા... હા! (સમજાણું?)
થાય છે એમ નથી. ઓરડો નાનો હોય, મોટો હોય, અંધારાવાળો હોય, ઊકરડા જ્યાં ભર્યા હોય કે
રૂપાળો હોય -રત્નદીપક તો એકરૂપ જ રહે છે. (એમ) ચેતન દીવો એકરૂપ જ રહે છે. ભગવાન
આત્મા, રાગની અસ્થિરતા હોય કે દ્વેષની અસ્થિરતા હોય પણ ત્યાં તો ચેતનદીવડો તો એકલો
જાણન- દેખન