१०२ ]
‘तनूभृतां’ संसारिणां । ‘सम्यक्त्वसमं’ सम्यक्त्वेन समं तुल्यं । ‘श्रेयः’ श्रेष्ठमुत्तमोपकारकं । ‘किंचित्’ १अन्यवस्तु नास्ति । यतस्तस्मिन् सति गृहस्थोऽपि यतेरप्युत्कृष्टतां प्रतिपद्यते । कदा तन्नास्ति ? ‘त्रैकाल्ये’ अतीतानागतवर्तमानकालत्रये । तस्मिन् क्व तन्नास्ति ? ‘त्रिजगत्यपि’ आस्तां तावन्नियतक्षेत्रादौ तन्नास्ति अपितु त्रिजगत्यपि त्रिभुवनेऽपि । तथा ‘अश्रेयो’ अनुपकारकं । मित्यात्वसमं किंचिदन्यन्नास्ति । यतस्तत्सद्भावे यतिरपि व्रतसंयमसम्पन्नो गृहस्थादपि तद्विपरीतादपकृष्टतां व्रजतीति ।।३४।।
तेथी —
अन्वयार्थ : — [त्रैकाल्ये ] त्रणे काळमां अने [त्रिजगति ] त्रण लोकमां [तनूभृताम् ] देहधारी जीवोने [सम्यक्त्वसमम् ] सम्यक्त्व समान [किंचित् ] कोई [अन्यत् ] अन्य [श्रेयः ] श्रेयरूप – उपकारक [न ] नथी, [च ] अने [मिथ्यात्वसमम् ] मिथ्यात्वसमान [किंचित् ] कोई [अन्यत् ] अन्य [अश्रेयः ] अकल्याणकारक – अनुपकारक [न ] नथी.
टीका : — ‘तनूभृतां’ संसारी जीवोने ‘सम्यक्त्वसमं’ सम्यक्त्वसमान ‘श्रेयः’ श्रेष्ठ – उत्तम उपकारक ‘किंचित्’ कोई अन्य वस्तु नथी, कारण के तेनी (सम्यक्त्वनी) हयातीमां (सद्भावमां) गृहस्थ पण मुनिथी उत्कृष्टता प्राप्त करे छे. क्यारे ते (उत्कृष्ट) नथी? ‘त्रैकाल्ये’ भूतकाळ, भविष्यकाळ अने वर्तमानकाळ – ए त्रणे काळमां. ते काळे ते क्यां उत्कृष्ट नथी? ‘त्रिजगतिअपि’ नियत क्षेत्रादिमां ते उत्कृष्ट नथी. ए वात तो जवा दो, परंतु त्रण लोकमां पण – त्रण भुवनोमां पण (ते उत्कृष्ट नथी) अने ‘अश्रेयो’ मिथ्यात्वसमान अनुपकारक कोई अन्य नथी, कारण के मिथ्यात्वना सद्भावमां व्रत अने संयमथी युक्त मुनि पण, गृहस्थी पण, दर्शननी विपरीतताने लीधे नीची दशाने प्राप्त थाय छे. १. अन्यद्वस्तु घ० ।