११४ ]

‘दर्शनशरणाः’ दर्शनं शरणं१ संसारापायपरिरक्षकं येषां, दर्शनस्य वा शरणं रक्षणं यत्र ते । ‘शिवं’ मोक्षं । भजन्त्यनुभवन्ति । कथंभूतं ? ‘अजरं’ न विद्यते जरा वृद्धत्वं यत्र । ‘अरुजं’ न विद्यते रुग्व्याधिर्यत्र । ‘अक्षयं’ न विद्यते लब्धानन्तचतुष्टयक्षयो२ यत्र । ‘अव्याबाधं’ न विद्यते दुःखकारणेन केनचिद्विविधा विशेषेण वा अबाधा यत्र । ‘विशोकभयशङ्कं’ विगता शोकभयशङ्का यत्र । ‘काष्ठागतसुखविद्याविभवं’ काष्ठां परमप्रकर्षं गतः प्राप्तः सुखविद्ययोर्विभवो विभूतिर्यत्र । ‘विमलं’ विगतं मलं द्रव्यभावरूपकर्म३ यत्र ।।४०।। बाधारहित, [विशोकभयशंकम् ] शोक, भय तथा शंका रहित [काष्ठागतसुखविद्याविभवम् ] ज्यां सुख अने ज्ञाननो वैभव पराकाष्ठाए पहोंच्यो छे तेवा – अर्थात् सर्वोत्कृष्ट सुख अने सर्वोत्कृष्ट ज्ञानसहित, [विमलं ] मलरहित, अर्थात् द्रव्यकर्म, भावकर्म अने नोकर्मरूप मलरहित [शिवम् ] मोक्षने [भजन्ति ] पामे छे.

टीका : — ‘दर्शनशरणाः’ जेमने सम्यग्दर्शन शरण छे – अर्थात् सम्यग्दर्शन जेमनुं संसारनां दुःखमांथी रक्षण करनार छे – अथवा जेमने सम्यग्दर्शननुं शरण छे – रक्षण छे, तेओ ‘शिवं भजन्ति’ मोक्ष पामे छे – अनुभवे छे. केवा (मोक्षने)? ‘अजरं’ ज्यां जरा एटले घडपण नथी, ‘अरुजम्’ ज्यां रुज एटले रोग – व्याधि नथी, ‘अक्षयम्’ ज्यां प्राप्त थयेला अनंत चतुष्टयनो क्षय नथी, ‘अव्याबाधम्’ ज्यां कोई दुःख पडवाथी अथवा विविध प्रकारथी बाधा नथी, ‘विशोकभयशंकम्’ ज्यां शोक, भय अने शंकानो नाश थई गयो छे, ‘काष्ठागतसुखविद्याविभवम्’ ज्यां सुख अने ज्ञाननो विभव – विभूति पराकाष्ठाए पहोंची छे तथा ‘विमलं’ ज्यां द्रव्यकर्म, भावकर्म अने नोकर्मरूप मळनो नाश थयो छे तेवा (मोक्षने पामे छे.)

भावार्थ : — सम्यग्द्रष्टि जीव मोक्ष पण प्राप्त करे छे. ज्यां घडपण, रोग, क्षय, बाधा, शोक, भय अने शंकानो तथा द्रव्यकर्म, भावकर्म, नोकर्मरूप मलनो सर्वथा अभाव होय छे तथा नव क्षायिक लब्धिओ तथा अनंतदर्शनादि अनंतचतुष्टयनो सदा सद्भाव होय छे. ४०. १. शरणं संसारापायपरिरक्षकं येषां, दर्शनस्य वा शरणं रक्षणं यत्र ते शिवं घ० । २. चतुष्टयस्वरूपस्य घ० । ३. द्रव्यभावस्वरूपं कर्म घ० ।