११८ ]
‘वेद’ वेत्ति । ‘यत्तदाहुर्ब्रुवते । ‘ज्ञानं भावश्रुतरूपं । के ते ? ‘आगमिनः’ आगमज्ञाः । कथं वेद ? ‘निःसन्देहं’ निःसंशयं यथा भवति तथा । ‘बिना च विपरीतात्’ विपरीताद्विपर्ययाद्विनैव विपर्ययव्यवच्छेदेनेत्यर्थः । तथा ‘अन्यूनं’ परिपूर्णं सकलं वस्तुस्वरूपं
हवे सम्यग्दर्शनरूप धर्मनुं व्याख्यान करीने ज्ञानरूप धर्मनुं व्याख्यान करवाने कहे छे —
अन्वयार्थ : — [यत् ] जे (वस्तुस्वरूपने) [अन्यूनम् ] न्यूनता रहित, [अनतिरिक्तं ] अधिकतारहित, [विपरीतात् विना ] विपरीतता विना – विपरीतता रहित, [च ] अने [निःसंदेहम् ] संदेहरहित [याथातथ्यं ] जेम छे तेम [वेद ] जाणे छे, [तत् ] तेने [आगमिनः ] गणधरो या श्रुतकेवलीओ [ज्ञानं ] सम्यग्ज्ञान [आहुः ] कहे छे.
टीका : — ‘यद् वेद तद् आगमिनः ज्ञानं आहुः’ जे (नीचेनी रीते) जाणे छे तेने आगमना जाणनारा (गणधरो अथवा श्रुतकेवलीओ) भावश्रुतरूप ज्ञान कहे छे. केवी रीते जाणे छे? ‘निःसंदेहं’ निःसंशयपणे ‘विना च विपरीतात्’ विपर्यय रहित ज – विपर्ययना व्यवच्छेद पूर्वक – एवो अर्थ छे. तथा ‘अन्यूनं’ परिपूर्ण – सकल वस्तुस्वरूपने नहि के न्यून – विकल वस्तुस्वरूपने.