४४ ]
‘तदुपगूहनं वदन्ति’ यत्प्रमार्जन्ति निराकुर्वन्ति प्रच्छादयन्तीत्यर्थः । कां ? ‘वाच्यतां’ दोषं । कस्य ? ‘मार्गस्य’ रत्नत्रयलक्षणस्य । किंविशिष्टस्य ? ‘स्वयं शुद्धस्य’ स्वभावतो निर्मलस्य । कथंभूतां ? ‘बालाशक्तजनाश्रयां’ बालोऽज्ञः, अशक्तो व्रताद्यनुष्ठाने- ऽसमर्थः स चासौ जनश्च स आश्रयो यस्याः । अयमर्थ — हिताहितविवेकविकलं मोहपाशमां पडी मूर्ख बनतो नथी.) ते खरेखर अमूढद्रष्टि सम्यग्द्रष्टि जाणवो.’’१
आत्मतत्त्व अने शरीरादिक बर्हितत्त्वोनो यथार्थ निश्चय थतां तेनां फळस्वरूप समस्त मिथ्यात्व - रागादि शुभाशुभ संकल्प-विकल्पोमां इष्टबुद्धि, आत्मबुद्धि, उपादेयबुद्धि, हितबुद्धि अने ममत्वभाव छोडी विशुद्ध ज्ञान - दर्शन स्वभावमां निश्चय रहेवुं तेनुं नाम साचो अमूढद्रष्टि गुण छे.२ १४.
हवे तेना (सम्यग्दर्शनना) उपगूहन गुणनुं प्रतिपादन करी कहे छे —
अन्वयार्थ : — [स्वयं ] स्वयं (स्वरूपथी) [शुद्धस्य ] शुद्ध (पवित्र) [मार्गस्य ] मार्गनी (मोक्षमार्गनी) [बालाशक्तजनाश्रयाम् ] अज्ञानी अने असमर्थ पुरुषो द्वारा उत्पन्न थयेली [वाच्यतां ] निंदाने [यत् प्रमार्जन्ति ] जे दूर करे छे - छुपावे छे [तत् ] ते प्रमार्जनने (दूर करवुं - छुपाववुं तेने) [उपगूहनम् ] उपगूहन अंग [वदन्ति ] कहे छे.
टीका : — ‘स्वयं शुद्धस्य मार्गस्य’ स्वभावथी निर्मळ एवा रत्नत्रयस्वरूप मार्गना ‘बालाशक्तजनाश्रयां वाच्यतां’ अज्ञानी अने व्रतादिनुं आचरण करवामां असमर्थ एवा जनोना आश्रये जे उत्पन्न थयो छे एवा दोषोनुं ‘यत् प्रमार्जन्ति’ जे दूर करवुं (छुपाववुं) ‘तदुपगूहनम्’ तेने उपगूहन गुण कहे छे. आ अर्थ छे के हित अने १. जुओ श्री समयसार गाथा २३२नी श्री जयसेनाचार्यकृत संस्कृत टीका. २. जुओ श्री द्रव्यसंग्रह गाथा ४१ अमूढद्रष्टि गुण संबंधी टीका.