४६ ]
‘स्थितीकरणं’ अस्थितस्य दर्शनादेश्चलितस्य स्थितकरणं१ स्थितीकरणमुच्यते । कैः ? प्राज्ञैस्तद्विचक्षणैः । किं तत् ? ‘प्रत्यवस्थापनं’ दर्शनादौ पूर्ववत् पुनरप्यवस्थापनं । केषां ? ‘चलतां’ कस्मात् ? दर्शनाच्चरणाद्वापि । कैस्तेषां प्रत्यवस्थापनं ? ‘धर्मवत्सलैः’ धर्मवात्सल्ययुक्तैः ।।१६।।
हवे सम्यग्दर्शनना स्थितिकरण गुणने दर्शावीने कहे छे —
अन्वयार्थ : — [दर्शनात् ] सम्यग्दर्शनथी [वा ] अथवा [चरणात् ] सम्यक्चारित्रथी [अपि ] पण [चलतां ] चलित थता - डगता जीवोने [धर्मवत्सलैः ] धर्मप्रेमी जीवो द्वारा [प्रत्यवस्थापनम् ] फरीथी तेमां (धर्ममां) पूर्ववत् स्थापवा तेने [प्राज्ञैः ] विद्वानो द्वारा [स्थितीकरण ] स्थितिकरण अंग [उच्यते ] कहेवामां आव्युं छे.
टीका : — ‘स्थितीकरणं’ - अस्थित - दर्शन आदिथी चलित थयेलाने फरीथी स्थिर करवो ते स्थितिकरण छे. ‘धर्मवत्सलैः’ धर्ममां स्नेह राखवावाळा पुरुषो द्वारा ‘दर्शनाच्चरणाद्वापि चलतां’ दर्शन अथवा चारित्रथी पण चलित थयेलाओने पण ‘प्रत्यवस्थापन’ दर्शनादिमां पूर्ववत् फरीथी स्थापन करवो तेने ‘प्राज्ञैः’ विचक्षण पुरुषो द्वारा ‘स्थितीकरणमुच्यते’ स्थितिकरण गुण कहेवाय छे.
भावार्थ : — रोग, दरिद्रता, चमत्कार, प्रलोभन, मिथ्या उपदेशादि कारणोथी सम्यग्दर्शन अने सम्यक्चारित्रथी डगता - चलित थता जीवोने योग्य उपदेश आपी धर्मप्रेमीओ द्वारा फरीथी धर्ममां लगाडवा (स्थिर करवा), तेने विद्वानो स्थितिकरण गुण - अंग कहे छे.
‘‘जे चेतयिता उन्मार्गे जता पोताना आत्माने पण मार्गमां स्थापे छे ते १. स्थितस्य करणं घ० ।