५६ ]
ब्रह्मचर्यं दापितमतः किं विवाहेन ? श्रेष्ठिनोक्तं क्रीडया मया ते ब्रह्मचर्यं दापितं । ननु तात ! धर्मे व्रते का क्रीडा । ननु पुत्रि ! नंदीश्वराष्टदिनान्येव व्रतं तव न सर्वदा दत्तं । सोवाच ननु तात ! तथा भट्टारकैरविवक्षितत्वादिति । इह जन्मनि परिणयने मम निवृत्तिरस्तीत्युक्त्वा सकलकलाविज्ञानशिक्षां कुर्वती स्थिता । यौवनभरे चैत्रे निजोद्याने आंदोलयंती विजयार्धदक्षिणश्रेणिक न्नरपुरविद्याधरराजेन कुंडलमंडितनाम्ना सुकेशीनिजभार्यया सह गगनतले गच्छता दृष्टा । किमनया विना जीवितेनेति संचित्य भार्यां गृहे धृत्वा शीघ्रमागत्य विलपंती तेन सा नीता । आकाशे गच्छता भार्यां दृष्ट्वा भीतेन पर्णलघुविद्याः१ समर्प्य महाटव्यां काळे (तेने लग्नमां आपवाना समये – कन्यादान समये) अनंतमतीए कह्युंः ‘‘पिताजी! तमे मने ब्रह्मचर्य अपाव्युं छे, तो विवाहनी शी जरूर छे?’’
शेठे कह्युंः ‘‘में तो रमतमां तने ब्रह्मचर्य अपाव्युं छे.’’ ‘‘खरेखर पिताजी! धार्मिक व्रतमां रमत केवी?’’ अनंतमतीए पूछ्युं. शेठ कहेः ‘‘खरेखर, पुत्री! नंदीश्वरना आठ दिवस सुधी ज तारुं ते व्रत हतुं, सदा माटे ते आप्युं नथी.’’
तेणे (अनंतमतीए) कह्युंः ‘‘पिताजी! भट्टारकनो (आचार्यनो) तेम कहेवानो हेतु न हतो. आ जन्ममां परणवानी बाबतमां मने निवृत्ति छे, (आ जन्ममां मने परणवानो त्याग छे.)’’
आम कहीने ते सर्व कला अने विद्यानुं शिक्षण लेती रही. यौवनपूर्ण चैत्रमासमां पोताना बगीचामां ते हिंचका खाती हती. विज्यार्ध पर्वतनी दक्षिण श्रेणीना किन्नरपुरना कुंडलमंडित नामना विद्याधर राजाए पोतानी स्त्री सुकेशी साथे आकाशमां जतां तेने (अनंतमतीने) जोई.
‘‘आना विना जीववानुं शुं प्रयोजन?’’ एम विचारीने पोतानी स्त्रीने घेर मूकीने जलदी पाछा आवी ते विद्याधर राजा विलाप करती तेने (अनंतमतीने) लई गयो. आकाशे जतां पोतानी स्त्रीने जोईने भयभीत थईने तेणे (विद्याधरे) पर्णलघुविद्या समर्पण करीने (पांदडा समान हळवी थई जाओ एवी विद्या अजमावीने) उपरथी अनंतमतीने १. विद्यायाः घ० ।