कहानजैनशास्त्रमाळा ]
मुक्ता । तत्र च तां रुदन्तीमालोक्य भीमनाम्ना भिल्लराजेन निजपल्लिकायां नीत्वा
प्रधानराज्ञीपदं तव ददामि मामिच्छेति भणित्वा रात्रावनिच्छतीं भोक्तुमारब्धा । व्रतमाहात्म्येन
वनदेवतया तस्य ताडनाद्युपसर्गः कृतः । देवता काचिदियमिति भीतेन तेनावासितसार्थ-
पुष्पकनाम्नः सार्थवाहस्य समर्पिता । सार्थवाहो लोभं दर्शयित्वा परिणेतुकामो न तया
वाञ्छितः । तेन चानीयायोध्यायां कामसेनाकुट्टिन्याः समर्पिता, कथमपि वेश्या न जाता ।
ततस्तया सिंहराजस्य राज्ञो दर्शिता तेन च रात्रौ हठात् सेवितुमारब्धा । नगरदेवतया
तद्व्रतमाहात्म्येन तस्योपवर्गः कृतः । तेन च भीतेन गृहान्निः सारिता । रुदती सखेदं सा
कमलश्रीक्षांतिकया१ श्राविकेति मत्वाऽतिगौरवेण धृता । अथानंतमतीशोकविस्मरणार्थं
महाअरण्यमां छोडी दीधी. त्यां तेने रडती जोईने भीम नामनो भीलोनो राजा तेने पोताना स्थाने लई गयो अने ‘तुं मने चाह (प्रेम कर), हुं तने मारी पटराणी बनावीश’ — एम कहीने रात्रे तेनी इच्छा न होवा छतां तेने भोगववानी चेष्टा शरू करी. व्रतना प्रभावथी – माहात्म्यथी वनदेवताए तेना (भीलराजना) उपर ताडनादि उपसर्ग कर्यो.
‘आ कोई देवता (देवी) छे’ एम जाणी भयभीत थईने तेणे (ते भील राजाए) त्यां मुकाम नाखेला वणजाराओना काफलाना प्रमुख पुष्पक नामना सार्थवाहने अनंतमती सोंपी दीधी.
सार्थवाहे लोभ – लालच बतावीने तेनी साथे परणवानी इच्छा करी; परंतु तेणे (अनंतमतीए) तेनी इच्छा स्वीकारी नहि. आथी तेणे तेने अयोध्यामां लावीने कामसेना नामनी कुटणी (वेश्या)ने सोंपी. कामसेनाए तेने वेश्या बनाववा मांगी, परंतु ते कोईपण रीते वेश्या बनी नहि, पछी तेणे (कामसेनाए) अनंतमतीने सिंहराज नामना राजाने बतावी. रात्रे ते राजाए बळजबरीथी तेनुं सेवन करवा प्रारंभ कर्यो, पण नगरदेवताए तेना व्रतना माहात्म्यथी तेना (राजा) उपर उपसर्ग कर्यो. तेथी ते (राजा) भयभीत थयो अने तेने घरमांथी बहार काढी मूकी. सखेद रडती एवी तेने जोईने कमलश्री नामनी क्षान्तिका (क्षुल्लिका)ए ‘‘आ (कोई) श्राविका छे’’, एम मानीने अति गौरवथी (घणा मानभेर) पोतानी पासे राखी.
पछी अनंतमतीनो शोक भुलाववा माटे बहु साथीओ साथे प्रियदत्त शेठ वंदना – १. कंतिका घ० ।