५८ ]
प्रियदत्तश्रेष्ठी बहुसहायो वंदनाभक्तिं कुर्वन्नयोध्यायां गतो निजश्यालकजिनदत्तश्रेष्ठिनो गृहे संध्यासमये प्रविष्टो रात्रौ पुत्रीहरणवार्तां कथितवान् । प्रभाते तस्मिन् वंदनाभक्तिं कर्तुं गते अतिगौरवितप्राधूर्णकनिमित्तं रसवतीं कर्तुं गृहे चतुष्कं दातुं कुशला कमलश्रीक्षांतिका१
श्राविका जिनदत्तभार्या आकारिता । सा च सर्वं कृत्वा वसतिकां गता । वंदनाभक्तिं
कृत्वा आगतेन प्रियदत्तश्रेष्ठिना चतुष्कमालोक्यानंतमतीं स्मृत्वा गह्वरितहृदयेन गद्गदितवचनेनाश्रुपातं कुर्वता भणितं — यया गृहमंडनं कृतं तां मे दर्शयेति । ततः सा आनीता तयोश्च मेलापके जाते जिनदत्तश्रेष्ठिना च महोत्सवः कृतः । अनंतमत्या चोक्तं
तात ! इदानीं मे तपो दापय, द्रष्टमेकस्मिन्नेव भवे संसारवैचित्र्यमिति । ततः
कमलश्रीक्षांतिकापार्श्वे२ तपो गृहीत्वा बहुना कालेन विधिना मृत्वा तदात्मा सहस्रारकल्पे
देवो जातः ।।२।।
भक्ति करतो करतो अयोध्यामां आव्यो अने पोताना साळा जिनदत्त शेठना घरमां संध्या समये प्रवेश कर्यो. रात्रे तेणे (प्रियदत्त शेठे) पुत्रीना हरणनी वात कही, ज्यारे ते सवारे वंदना – भक्ति करवा गयो त्यारे बहुमानीता महेमानना निमित्ते (घरनी) शोभा करवा माटे घेर साथियो करवा माटे कुशळ एवी कमलश्री क्षान्तिकानी श्राविकाने जिनदत्त शेठनी स्त्रीए बोलावी. ते (श्राविका) साथिया पूरीने पोताने आवासे पाछी गई.
वंदना – भक्ति करीने आवेला प्रियदत्त शेठने साथिया जोईने अनंतमती याद आवी अने ऊंडा हृदये (पीडित हृदये) गद्गदित वचन साथे रडतां रडतां तेणे कह्युंः
‘‘जेणे आ घरनी शोभा करी छे, (साथिया पूर्या छे) तेने मने बतावो.’’ पछी तेने (अनंतमतीने) लाववामां आवी. ते बंनेनो मेळाप थतां जिनदत्त शेठे महोत्सव कर्यो.
अनंतमतीए कह्युंः ‘‘पिताजी! हवे मने तप अपावो, कारण के आ ज भवमां में संसारनी विचित्रता जोई छे.’’
पछी कमलश्री क्षान्तिका – क्षुल्लक – अर्जिका पासे तप – दीक्षा ग्रहण करी लांबा काळे विधिपूर्वक मरीने तेनो आत्मा सहस्रार स्वर्गमां देव थयो. २. १ – २ कंतिका घ० ।