६२ ]
चातीताः कोऽप्ययं मायावीत्युक्त्वा स्थिता । अन्यदिने चर्यावेलायां व्याधिक्षीणशरीर- क्षुल्लकरूपेण रेवतीगृहप्रतोलीसमीपमार्गे मायामूर्च्छया पतितः । रेवत्या तमाकर्ण्य भक्त्योत्थाप्य नीत्वोपचारं कृत्वा पथ्यं कारयितुमारब्धः । तेन च सर्वमाहारं भुक्त्वा दुर्गन्धवमनं कृतं । तदपनीय हा ! विरूपकं मयाऽपथ्यं दत्तमिति रेवत्या वचनमाकर्ण्य तोषान्मायामुपसंहृत्य तां देवीं वन्दयित्वा गुरोराशीर्वादं पूर्ववृत्तान्तं कथयित्वा लोकमध्ये तु अमूढदृष्टित्वं तस्या उच्चैः प्रशस्य स्वस्थाने गतः । वरुणो राजा शिवकीर्तीपुत्राय राज्यं दत्वा तपो गृहीत्वा माहेन्द्रस्वर्गे देवो जातः । रेवत्यपि तपः कृत्वा ब्रह्मस्वर्गे देवो बभूव ।
सुराष्ट्रदेशे पाटलिपुत्रनगरे राजा यशोधरो१ राज्ञी सुसीमा पुत्रः सुवीरः छे, ते तो थई गया छे. आ तो कोई मायावी छे.’’ एम कहीने रेवती ऊभी रही.
बीजा दिवसे चर्याना समये ते क्षुल्लक व्याधिथी क्षीण थयेला शरीरवाळा क्षुल्लकना रूपमां, रेवतीना घरनी खडकी समीपे मार्गमां मायावी मूर्च्छा खाई पड्यो. रेवती (तेना पडवानो अवाज) सांभळीने तेने भक्तिथी ऊठाडीने लई आवी तथा जरूरी उपचार करी तेने माफक आवे तेवो (पथ्य) खोराक आपवानुं शरू कर्युं. तेणे (क्षुल्लके) बधो आहार खाई जईने दुर्गंध भर्युं वमन (ऊलटी) कर्युं. ते दूर करीने, ‘‘अरेरे, (क्षुल्लकजीने) में अपथ्य आहार आप्यो’’ एम कह्युं.
रेवतीनां आवां वचनो सांभळीने, तेमनी माया संकेलीने, क्षुल्लके ते देवीने गुरुने (परोक्ष) वंदन करावीने, तेमना आशीर्वाद तथा पूर्ववृत्तांत कहीने, लोकमां तेना अमूढद्रष्टिपणानी खूब प्रशंसा करी, पोताना स्थाने गयो. वरुणराजा पोताना पुत्र शिवकीर्तिने राज्य आपीने, तप ग्रहण करीने, माहेन्द्र स्वर्गमां देव थयो. रेवतीनो आत्मा पण तप करीने ब्रह्मस्वर्गमां देव थयो. ४.
उपगूहन अंगमां जिनेन्द्रभक्तनुं द्रष्टांत छे तेनी कथा —
सौराष्ट्र देशमां पाटलीपुत्र नगरमां यशोधर राजा हतो. तेनी राणीनुं नाम सुसीमा १. यशोध्वजो घ० ।