कहानजैनशास्त्रमाळा ]
केषां मुनीनां महानुपसर्गो वर्तते ? हस्तिनापुरे अकम्पनाचार्यादीनां सप्तशतयतीनां । उपसर्गः कथं नश्यति ? धरणिभूषणगिरौ विष्णुकुमारमुनिर्विक्रियर्द्धिसम्पन्नस्तिष्ठति स नाशयति । एतदाकर्ण्य तत्समीपे गत्वा क्षुल्लकेन विष्णुकुमारस्य सर्वस्मिन् वृत्तान्ते कथिते मम किं विक्रिया ऋद्धिरस्तीति संचिन्त्य तत्परीक्षार्थं हस्तः प्रसारितः । स गिरिं भित्त्वा दूरे गतः । ततस्तां निर्णीय तत्र गत्वा पद्मराजो भणितः । किं त्वया मुनीनामुपसर्गः कारितः । भवत्कुले केनापीदृशं न कृतं । तेनोक्तं किं करोमि मया पूर्वमस्य वरो दत्त इति । तत विष्णुकुमारमुनिना वामनब्राह्मणरूपं धृत्वा दिव्यध्वनिना प्राध्ययनं कृतं । बलिनोक्तं किं तुभ्यं दीयते । तेनोक्तं भूमेः पादत्रयं देहि । ग्रहिलब्राह्मण बहुतरमन्यत् प्रार्थयेति वारं वारं लोकैर्भण्यमानोऽपि तावदेव याचते । ततो हस्तोदकादिविधिना भूमिपादत्रये दत्ते तेनैकपादो
ते सांभळी पुष्पधर नामना विद्याधर क्षुल्लके पूछ्युंः ‘‘भगवन्! क्यां क्या क्या मुनिओने मोटो उपसर्ग थई रह्यो छे?’’
तेमणे कह्युंः ‘‘हस्तिनापुरमां अकंपनाचार्यादि सातसो मुनिओने उपसर्ग छे.’’ ‘‘ते केवी रीते नाश पामे?’’ एम क्षुल्लक द्वारा पूछवामां आवतां तेमणे कह्युंः ‘‘धरणिभूषण पर्वत उपर विष्णुकुमार मुनि छे. तेमने विक्रिया ॠद्धि प्राप्त थई छे. तेओ (आ उपसर्गने) दूर करी शके.’’
ए सांभळीने तेमनी पासे जई क्षुल्लके मुनि श्री विष्णुकुमारने सर्व वृत्तान्त कह्युं. त्यारे तेमणे कह्युं केः ‘‘शुं मने विक्रिया ॠद्धि प्राप्त थई छे?’’
एम विचारी तेनी परीक्षा करवा माटे पोतानो हाथ लंबाव्यो, ते (हाथ) पर्वत भेदीने दूर गयो. पछी तेनो निर्णय करी, त्यां जई पद्मराजने तेणे कह्युंः ‘‘तमे मुनिओने केम उपसर्ग कराव्यो? आपना कुळमां कोईए एवुं कदी कर्युं नथी.’’
तेणे (राजाए) कह्युंः ‘‘हुं शुं करुं? पूर्वे में वरदान आप्युं हतुं.’’ पछी विष्णुकुमारे वामन (ठींगणा) ब्राह्मणनुं रूप बनावीने दिव्यध्वनिथी (उत्तम शब्दो द्वारा) वेद मंत्रोनुं उच्चारण शरू कर्युं. बलिए कह्युं ‘‘तमने शुं आपुं?’’
तेणे कह्युंः ‘‘भूमिनां त्रण पगलां आपो.’’ ‘‘हे ग्रहिल (जक्की) ब्राह्मण! बीजुं बधुं माग.’’ एम वारंवार लोकोए तेने कह्युं छतां तेणे एटलुं ज माग्युं. पछी हाथमां पाणी लई विधिपूर्वक जमीननां त्रण पगलां आप्यां.