कहानजैनशास्त्रमाळा ]
पुत्रीं परिणेतुं दत्तवान् । एकदा तस्या गर्भिण्या१ वर्षाकाले आम्रफलभक्षणे दोहलको जातः । ततः सोमदत्तेन तान्युद्यानवने अन्वेषयता यत्राम्रवृक्षे सुमित्राचार्यो योगं गृहीतवांस्तं नानाफलैः फलितं दृष्ट्वा तस्मात्तान्यादाय पुरुषहस्ते प्रेषितवान् । स्वयं च धर्मं श्रुत्वा निर्विण्णस्तपो गृहीत्वा आगममधीत्य परिणतो भूत्वा नाभिगिरौ आतपनेन स्थितः । यज्ञदत्ता च पुत्रं प्रसूता तं वृत्तान्तं२ श्रुत्वा बंधुसमीपं गता । तस्य शुद्धिं ज्ञात्वा बन्धुभिः सह नाभिगिरिं गत्वा तमातपनस्थमालोक्यातिकोपात्तत्पादोपरि बालकं धृत्वा दुर्वचनानि दत्वा गृहं गता । अत्र प्रस्तावे दिवाकरदेवनामा विद्याधरोऽमरावतीपुर्याः पुरन्दरनाम्ना लघुभ्रात्रा राज्यान्निर्घाटितः । सकलत्रो मुनि वन्दितुमायातः । तं बालं गृहीत्वा निजभार्यायाः समर्प्य व्रजकुमार इति नाम कृत्वा गतः । स च व्रजकुमारः कनकनगरे३ विमलवाहननिजमैथुनिकसमीपे सर्वविद्यापारगो युवा च क्रमेण जातः । अथ गरुडवेगाङ्गवत्योः पुत्री पवनवेगा हेमन्तपर्वते प्रज्ञप्तिं विद्यां
एक दिवस तेनी गर्भवती स्त्रीने वर्षाकालमां (चोमासामां) केरी खावानो दोहद थयो. पछी सोमदत्ते उद्यान वननी अंदर फळोनी तपास करतां जे आम्रवृक्षनी नीचे सुमित्राचार्ये योग धारण कर्यो हतो, तेने विविध फळोथी चलित जोई तेमांथी (ते वृक्ष उपरथी) ते (फळो) लईने (कोई) पुरुष साथे मोकली आप्यां अने पोते धर्मश्रवण करीने उदासीन थयो अने तप ग्रहण करीने, आगमनो अभ्यास करीने बहु परिपक्व बनी नाभि पर्वत उपर आतपन आदरीने रह्यो.
यज्ञदत्ताए पुत्रने जन्म आप्यो. पति मुनि थवाना समाचार सांभळीने ते तेना भाईओ पासे चाली गई. तेनी (पुत्रनी) शुद्धि जाणीने ते भाईओ साथे नाभि पर्वत पर गई अने त्यां तेने आतपन योगमां बेठेलो जोई, घणा कोपथी तेना पग उपर बाळकने राखीने तथा दुर्वचनो कहीने ते घेर गई.
आ दरमियान दिवाकरदेव नामना विद्याधरे अमरावती पुरीना पुरंदर नामना नानाभाईने राज्यमांथी काढी मूक्यो. ते तेनी स्त्री साथे मुनिने वंदना करवा आव्यो. ते बाळकने लईने पोतानी स्त्रीने सोंपी तेनुं वज्रकुमार नाम पाडीने गयो. ते वज्रकुमार कनकनगरमां पोताना मैथुनिक (जोडिया) भाई विमलवाहन पासे सर्व विद्याओमां पारंगत थयो अने क्रमे क्रमे युवान थयो.
पछी गरुडवेग अने अंगवतीनी पुत्री पवनवेगा हेमन्त पर्वत उपर महाश्रमथी १. गुर्विण्याः मूलपाठः । २. तं ख, ग, । ३. गिरौ, ख, ग कनकगिरे घ० ।