180 ]
लाटदेशे भृगुकच्छपत्तने राजा लोकपालः । वणिग्धनपालो भार्या धनश्री मनागपि१ जीववधेऽविरता । तत्पुत्री सुन्दरी पुत्रो गुणपालः । अपुत्रकाले धनश्रिया यः पुत्रबुद्ध्या कुण्डलो नाम बालकः पोषितः, धनपाले मृते तेन सह धनश्रीः कुकर्मरता जाता । गुणपाले च गुणदोषपरिज्ञानके२ जाते धनश्रिया तच्छंकितया३ भणितः कुण्डलः प्रसरे गोधनं चारयितुमटव्यां गुणपालं प्रेषयामि, ४लग्नस्त्वं तत्र तं मारय येनावयोर्निरंकुशमवस्थानं भवतीति ब्रुवाणां मातरमाकर्ण्य सुन्दर्या गुणपालस्य कथितं — अद्य५ रात्रौ गोधनं गृहीत्वा प्रसरे त्वामटव्यां प्रेषयित्वा कुण्डलहस्तेन माता मारयिष्यत्यतः सावधानो भवेस्त्वमिति । धनश्रिया च रात्रिपश्चिमप्रहरे गुणपालो भणितो – हे पुत्र कुंडलस्य शरीरं विरूपकं वर्तते अतः प्रसरे गोधनं गृहीत्वाद्य त्वं व्रजेति । स च गोधनमटव्यां नीत्वा काष्ठं ६च वस्त्रेण पिधाय
lalATadeshamAn bhRugukachchha (bharUch) nagaramAn lokapAl rAjA hato ane dhanapAl vaNik hato. tene dhanashrI nAmanI strI hatI. dhanashrI jIvano vadh karavAmAn jarA paN aTakatI nahi. tene sundarI nAmanI putrI ane guNapAl nAmano putra hato. jyAre dhanashrIne putra na hato thayo tyAre teNe kunDal nAmanA bALakane putrabuddhithI uchheryo hato. vakhat jatAn jyAre dhanapAl marI gayo tyAre dhanashrI te kunDalanI sAthe kukarma karavA lAgI. ahIn guNapAl jyAre guN – doSh samajato thayo, tyAre tenA viShe shankAshIl banI dhanashrIe (kunDalane) kahyun ‘savAre godhan (pashudhan) chAravA mATe hun guNapAlane jangalamAn mokalIsh, tyAn tun tenI pAchhaL paDIne mAraje, jethI ApaNe be nirankush (svachchhandapaNe) rahI shakIe.’’
potAnI mAtAne Avun bolatI sAmbhaLI sundarIe guNapAlane kahyun ‘‘Aje rAtre godhan ekaThun karIne savAramAn tane jangalamAn mokalI mAtA kunDalanA hAthe tane marAvashe (kunDal pAse marAvashe), tun sAvadhAn raheje.’’
rAtrinA chhellA pahore dhanashrIe guNapAlane kahyun ‘‘he putra! kunDalanA sharIre ThIk nathI, tethI savAre godhan laIne Aje tun jA.’’
te godhan laIne jangalamAn gayo ane lAkaDAne vastrathI DhAnkI chhUpAI rahyo. kunDale १. मनागपि न जोववधविरता घ । २. परिज्ञायके घ । ३. तत्सक्ततया । ४. प्रेषयामो लग्नास्त्वं घ । ५. अत्र घ । ६. ‘च’ शब्दो नास्ति घ ।