188 ]
बुभुक्षितमनाः कदाचिद्भवत्पुत्राणां भक्षणं करोमि चित्तचापल्यादतो मम मुखं प्रभाते बध्वा सर्वेऽपि गच्छन्तु । तैरुक्तं हा हा जात ! पितामहस्त्वं किं तवैतत् संभाव्यते ? तेनोक्तं — ‘‘बुभुक्षितः किं न करोति पापं’’ इति । एवं प्रभाते तस्य पुनर्वचनात् तन्मुखं बद्ध्वा ते गताः । स च बद्धो गतेषु चरणाभ्यां मुखाद्बन्धनं१ दूरीकृत्वा तद्बालकान् भक्षयित्वा तेषामागमनसमये पुनः चरणाभ्यां बन्धनं मुखे संयोज्यातिकुर्कुटेन क्षीणोदरो भूत्वा स्थितः (३) । ततो नगरगतेन चतुर्थमतिकुर्कुटं दृष्टं मया । यथा तत्र नगरे एकश्चौरस्तपस्विरूपं धृत्वा बृहच्छिलां च मस्तकस्योपरि हस्ताभ्यामूर्ध्वं गृहीत्वा नगरमध्ये तिष्ठति दिवा रात्रौ चातिकुकुर्टेन ‘अपसर जीव पादं ददामि, अपसर जीव पादं ददामीति’ भणन् भ्रमति । ‘अपसरजीवेति’ चासौ भक्तसर्वजनैर्भण्यते । स च गर्तादिविजनस्थाने दिगवलोकनं कृत्वा सुवर्णभूषित- मेकाकिनं प्रणमन्तं तया शिलया मारयित्वा तद्रव्यं गृह्णाति (४) । इत्यतिकुर्कुटचतुष्टयमालोक्य kadAchit chittanI chanchaLatAne lIdhe hun tamArAn bachchAnun bhakShaN karI jAun; tethI savAre mArun mukh bAndhIne badhAn jAo.’’
pakShIoe kahyun ‘‘hAy hAy! bApu, tame to dAdA, tamane e kem sambhave?’’ teNe kahyun ‘‘bhUkhyo shun pAp nathI karato?’’ em savAre tenA pharIthI kahevAthI tenun mukh bAndhIne (badhAn) gayA. teo jyAre gayA tyAre bandhAyelo te be pagathI mukhanun bandhan dUr karIne temanAn bachchAn khAI jato ane temanA AvavAnA samaye pharIthI pag vaDe mukhe bandhan bAndhIne atikapaTathI bhUkhyun (kShIN) peT karIne paDI raheto.
4. pachhI ek nagaramAn jatAn chothun mahAkapaT mArA jovAmAn Avyun. te A rIte —
tyAn nagaramAn ek chor tapasvInun rUp dhAraN karIne be hAth vaDe mastak upar moTI shilA Unche pakaDI rAkhIne rAt – divas atikapaTathI ‘he jIv! AghA khaso, hun pag mAnDun chhun. he jIv! AghA khaso, hun pag mAnDun chhun.’ em bolato bolato bhamato hato. tenA sarva bhaktajano tene ‘apasar jIv’ evA nAmathI kahevA lAgyA. te chor jyAre koI tene khADA Adi nirjan sthAnamAn maLe to badhI taraph najar nAkhIne suvarNathI vibhUShit, praNAm karatA evA ekalA (mANas)ne te shilAthI mArI nAkhI tenun dhan laI leto. १. बन्धनमुत्तार्य घ ।