kahAnajainashAstramALA ]
समायातः । कपिलेन प्रणम्य निजधवलगृहे नीत्वा भोजनपरिधानादिकं कारयित्वा सत्यभामायाः सकललोकानां च मदीयोऽयं पितेति कथितम् । सत्यभामया चैकदा रुद्रभट्टस्य विशिष्टं भोजनं बहुसुवर्णं च दत्वा पादयोर्लगित्वा पृष्टं — तात ! तव शीलस्य लेशोऽपि कपिले नास्ति, ततः किमयं तव पुत्रो भवति न वेति सत्यं मे कथय । ततस्तेन कथितं, पुत्री ! मदीयचेटिकापुत्र इति । एतदाकर्ण्य तदुपरि विरक्ता सा हठादयं मामभिगमिष्यतीति मत्वा सिंहनन्दिताग्रमहादेव्याः शरणं प्रविष्टा, तया च सा पुत्री ज्ञाता । एवमेकदा श्रीषेणराजेन परमभक्त्या विधिपूर्वकमर्ककीर्त्यामितगतिचारणमुनिभ्यां दानं दत्तम् । तत्फलेन राज्ञा सह भोगभूमावुत्पन्ना । तदनुमोदनात् सत्यभामापि तत्रैवोत्पन्ना । स राजा श्रीषेणो दानप्रथमकारणात् पारंपर्येण शान्तिनाथतीर्थंकरो जातः । आहारदानफलम् ।
औषधदाने वृषभसेनाया दृष्टान्तः । अस्याः कथा — rudrabhaTTa tIrthayAtrA karato – karato ratnasanchay nagaramAn Avyo. kapil tene praNAm karIne potAnA dhavalagRuhamAn laI gayo ane bhojan – vastrAdik karAvIne (apAvIne) satyabhAmA ane sarva lokanI sAme teNe kahyun ke — ‘‘A mArA pitA chhe.’’
ek divas satyabhAmAe rudrabhaTTane vishiShTa (uttam) bhojan tathA bahu suvarNa ApI, tene page lAgIne pUchhyun ‘‘tAt! kapilamAn ApanA svabhAvano ek ansh paN nathI; tethI A tamAro putra chhe ke nahi te mane satya kaho.’’
pachhI teNe kahyun, ‘‘putrI! e mArI cheTikAno (rakhAtano) putra chhe.’’ e sAmbhaLIne te tenA upar virakta (udAsIn) thaI. ane ‘‘haThathI A mArI sAthe sambhog karashe’’ em mAnIne pratham mahAdevI (paTTarANI) sinhananditAne sharaNe gaI. teNe paN tene putrI tarIke mAnIne rAkhI.
ek divas teNe (rANIe) shrISheN rAjA sAthe param bhaktithI vidhipUrvak arkakIrti ane amitagati – be chAraN munione dAn dIdhun. tenA phaLathI te rANI rAjA sAthe bhogabhUmimAn utpanna thaI. tenA (dAnanA) anumodanathI satyabhAmA paN tyAn ja avatarI. te rAjA shrISheN pratham (AhAradAnanA) dAnanA kAraNe paramparAe shAntinAth tIrthankar thayA. AhAradAnanun A phaL chhe. 1.
auShadhadAnamAn vRuShabhasenAnun draShTAnta chhe.