kahAnajainashAstramALA ]
तदा सत्यं कथ्यते न दोषः । एवं भणिते रूपवत्या तेन जलेन नीरोगीकृत उग्रसेनः । ततो नीरोगेण राज्ञा पृष्टा रूपवती जलस्य माहात्म्यम् । तया च सत्यमेव कथितं । ततो राज्ञा व्याहूतः श्रेष्ठी, स च भीतः राज्ञः समीपमायातः । राजा च गौरवं कृत्वा वृषभसेनां परिणेतुं स याचितः । ततः श्रेष्ठिना भणितं देव ! यद्यष्टाह्विकां पूजां जिनप्रतिमानां करोषि तथा पंजरस्थान् पक्षिगणान् मुञ्चसि तथा गुप्तिषु सर्वमनुष्यांश्च मुञ्चसि तदा ददामि । उग्रसेनेन च तत् सर्वं कृत्वा परिणीता वृषभसेना पट्टरानी च कृता । अतिवल्लभया तयैव च सह विमुच्यान्यकार्य क्रीडां करोति । एतस्मिन् प्रस्तावे यो वाराणस्याः पृथिविचन्द्रो नाम राजा धृत आस्ते सोऽतिप्रचण्डत्वात्तद्विवाहकालेऽपि न मुक्तः । ततस्तस्य या राज्ञी नारायणदत्ता तया मंत्रिभिः सह मंत्रयित्वा पृथिवीचन्द्रमोचनार्थं वाराणस्यां सर्वत्रावारितसत्कारा
dhanapatie kahyun, ‘‘jo rAjA jaLanA svabhAv sambandhI pUchhe to satya kahevun, temAn doSh nathI.’’
em kahevAmAn AvatAn rUpavatIe te jaLathI ugrasen rAjAne nIrogI karyo. pachhI nIrogI thayelA rAjAe rUpavatIne jaLanA mahimA viShe pUchhyun ane teNe sAchun ja kahyun.
pachhI rAjAe sheThane bolAvyo ane te (sheTh) DaratAn – DaratAn rAjAnI samIpe Avyo. rAjAe tenun bahumAn karI, vRuShabhasenAne paraNavAnI (tenI pAse) mAgaNI karI. pachhI sheThe kahyun, ‘‘dev! jo tame jinapratimAonI aShTAhnikA pUjA karo, pAnjarAmAn pUrelAn samasta pakShIone chhoDI mUko ane jelamAn rAkhelA sarva manuShyone mukta karo to hun tene (vRuShabhasenAne) Apun.’’
rAjA ugrasene te badhun karyun ane vRuShabhasenAne paraNyo tathA tene paTarANI banAvI. rAjA anya badhAn kAryo chhoDIne te priy rANI sAthe krIDA karavA lAgyo.
te daramiyAn je vArANasIno pRuthivIchandra nAmano rAjA pakaDAyo hato, te bahu prachanD (ugra) hovAthI vivAhanA samaye paN tene chhoDavAmAn Avyo na hato. pachhI tenI rANI je nArAyaNadattA hatI teNe mantrIonI sAthe mantraNA karIne pRuthivIchandrane chhoDAvavA mATe vArANasImAn vRuShabhasenA rANInA nAme evun bhojanagRuh kholAvyun ke jemAn koIne mATe pravesh karavAno niShedh na hato. temAn bhojan karIne jeo kAverI nagare gayA hatA te brAhmaNo Adi pAsethI te vRuttAnt sAmbhaLIne kopAyamAn thayelI rUpavatIe kahyun, ‘‘he vRuShabhasenA! mane pUchhyA vagar ten vArANasImAn bhojanagRuh shA mATe karAvyun chhe?’’