८समाधितंत्र
तन्नः सर्वविदः प्रणष्टविपदः पायादपूर्वं वचः’’ ।।१।।
अथवा भारती च विभूतयश्च छत्रत्रयादयः । पुनरपि कथम्भूतस्य ? तीर्थकृतोऽप्यनीहितुः ईहा वाञ्छा मोहनीयकर्मकार्यं, भगवति च तत्कर्मणः प्रक्षयात्तस्याः सद्भावानुपपत्तिरतोऽनीहितुरपि तत्करणेच्छारहितस्यापि, तीर्थकृतः संसारोरत्तणहेतुभूतत्त्वात्तीर्थमिव तीर्थमागमः तत्कृतवतः । किं नाम्ने तस्मै सकलात्मने ? शिवाय शिवं परमसौख्यं परमकल्याणं निर्वाणं चोच्यते तत्प्राप्ताय । धात्रे असिमषिकृष्यादिभिः सन्मार्गोपदेशकत्वेन च सकललोकाभ्युद्धारकाय । सुगताय शोभनं गतं ज्ञानं यस्यासौ सुगतः, सुष्ठु वा अपुनरावर्त्यगतिं गतं सम्पूर्णं वा अनन्तचतुष्टयं गतः प्राप्तः सुगतस्तस्मै । (हलनचलनरूप व्यापारथी) रहित छे, वांछारहित छे, कोई दोषथी मलिन नथी, तेना (उच्चारणमां) श्वासनुं रूंधन नहि होवाथी अक्रम (एक साथे) छे अने जेने शान्त तथा क्रोधरूपी विषथी रहित (मुनिगण) साथे पशुगणे पण कर्णद्वारा (पोतानी भाषामां) सांभळी छे ते दुःखविनाशक सर्वज्ञनी अपूर्व वाणी अमारी रक्षा करो.’’
अथवा ‘भारतीविभूतयः’नो अर्थ ‘भारती एटले वाणी अने विभूतिओ एटले त्रण छत्रादि’ एम पण थाय.
वळी केवा भगवाननी? तीर्थना कर्ता होवा छतां इच्छा – रहितनी – इहा एटले वांछा जे मोहनीयकर्मनुं कार्य छे, ते कर्मनो भगवानने क्षय होवाथी तेमनामां तेनो (वांछानो) असद्भाव (अभाव) छे; तेथी तेओ इच्छारहित होवा छतां – ते करवानी इच्छा रहित होवा छतां ‘तीर्थकृत्’ छे अर्थात् संसारथी तारवाना (पार कराववाना) कारणभूतपणाने लीधे तीर्थ समान अर्थात् तीर्थ एटले आगम – तेना करनार छे – तेमनी (वाणी जयवंत वर्ते छे).
केवा नामवाळा तेमने (नमस्कार)? सकलात्माने, ‘शिव’ने१ – शिव एटले परम सुख, परम कल्याण अने जे निर्वाण कहेवाय छे ते जेमणे प्राप्त कर्युं तेवाने, ‘धाताने’ – असि – मसि- कृषि आदिद्वारा सन्मार्गना उपदेशक होवाना कारणे जेओ सकल लोकना अभ्युद्धारक (तारणहार) तेमने, ‘सुगतने’ – सारुं छे गत एटले ज्ञान जेमनुं अथवा जे सारी रीते अपुनरावर्त्यगतिने (मोक्षने) पाम्या छे तेमने, अथवा संपूर्ण के अनंतचतुष्टयने जेमणे प्राप्त १. शिवं परमकल्याणं निर्वाणं शान्तमक्षयं ।