टीका – एवं वक्ष्यमाणन्यायेन । बहिर्वाचं पुत्रभार्याधनधान्यादिलक्षणान्बहिरर्थ-वाचकशब्दान् । त्यक्त्वा । अशेषतः साकल्येन । पश्चात् अन्तर्वाचं अहं प्रतिपादकः, प्रतिपाद्यः, सुखी, दुःखी, चेतनो वेत्यादिलक्षणमन्तर्जल्पं त्यजेदशेषतः । एष बहिरन्तर्जल्पत्यागलक्षणः योगः स्वरूपे चित्तनिरोधलक्षणः समाधिः । प्रदीपः स्वरूपप्रकाशकः । कस्य ? परमात्मनः । कथं ? समासेन संक्षेपेण झटिति परमात्मस्वरूपप्रकाशक इत्यर्थः ।।१७।। छे त्यारे तेने बाह्य इन्द्रियोना विषयो वगेरे पदार्थो भला – बूरा लागता नथी, फक्त तेओ तेने ज्ञेयरूप भासे छे. आ कारणथी अंतरात्मा पहेलां बहिरात्मावस्थामां विषय – भोगोने सुखरूप मानी सेवतो हतो ते हवे भोगवेला विषयोनी बाबतमां विचार करवा लागे छे के, ‘अरे! अज्ञानताथी इन्द्रियोना विषयमां फसाई में मारुं चैतन्यस्वरूप ओळख्युं नहि!’ १६.
हवे आत्माने जाणवानो उपाय बतावतां कहे छेः —
अन्वयार्थ : (एवं) आगळना श्लोकमां कहेवामां आवती विधि अनुसार (बहिर्वाचं) बाह्य अर्थवाचक वचन – प्रवृत्तिनो (त्यक्त्वा) त्याग करीने (अन्तः) अंतरंग वचन – प्रवृत्तिने पण (अशेषतः) संपूर्णपणे (त्यजेत्) तजवी. (एषः) आ (योगः) योग अर्थात् समाधि (समासेन) (परमात्मनः) परमात्मस्वरूपनो (प्रदीपः) प्रकाशक दीवो छे.
टीका : एवी रीते अर्थात् आगळ कहेवामां आवता न्यायथी, बाह्य वचन – अर्थात् पुत्र – स्त्री – धन-धान्यादिरूप बाह्यार्थ वाचक शब्दोने, अशेषपणे एटले संपूर्णपणे तजीने, पछी अंतरंग वचनने – अर्थात् हुं प्रतिपादक (गुरु), हुं प्रतिपाद्य (शिष्य), सुखी, दुःखी, चेतन इत्यादिरूप अंतर्जल्पनो पूर्णपणे त्याग करवो. ए बहिर्जल्प – अंतर्जल्पना त्याग – स्वरूप योग — अर्थात् स्वरूपमां चित्तनिरोधलक्षण समाधि – प्रदीप अर्थात् स्वरूपप्रकाशक छे. कोनो? परमात्मानो. केवी रीते? समासथी एटले संक्षेपथी शीघ्रपणे ते परमात्मस्वरूपनो प्रकाशक छे