६२समाधितंत्र
टीका — मामात्मानमहं प्रपन्नोऽस्मि भवामि किं कृत्वा ? प्रच्याव्य व्यावृत्य केभ्यः ? विषयेभ्यः । केन कृत्वा ? मयैवात्मस्वरूपेणैव करणात्मना । क्व स्थितं माम् प्रपन्नोऽहं ? मयि स्थितं
ज्यारे अंतरात्मा पोताने सिद्ध समान शुद्ध, बुद्ध अने ज्ञाता – द्रष्टारूप अनुभवे छे अने अभेद भावनाना बळे शुद्धात्मस्वरूपमां तन्मय थई जाय छे त्यारे ते सर्व कर्म – बंधनथी मुक्त थई परमात्मा बनी जाय छे तेटला माटे पोते उपासक अने पोतानुं शुद्धात्मस्वरूप उपास्य छे, एम समजी अने निर्णय करी अंतर्मुख थईने पोताना स्वसंवेदन ज्ञान वडे निज शुद्धात्मानी उपासना करवी ते परमात्मपदनी प्राप्तिनो उपाय छे.
‘सिद्ध समान सदा पद मेरो’ — सिद्धना जेवुं ज परिपूर्ण मारुं स्वरूप शक्तिरूपे छे. परमात्मपद बहारमां नथी. ते तो मारामां ज छे, एवी निरंतर भावनाना बळथी आत्मा परमात्मा बनी शके छे. तेवी तेनी शक्ति छे. जे आ शक्तिनुं श्रद्धा – ज्ञान करे छे ते ज पोताना शुद्धात्मामां रमणता करी परमात्मपदने प्राप्त करे छे.
आ ज आराध्य – आराधक भावनी व्यवस्थानुं स्वरूप छे. ३१.
ते ज बतावीने कहे छेः —
अन्वयार्थ : (मां) मने – मारा आत्माने (विषयेभ्यः) पंचेन्द्रियना विषयोथी (प्रच्याव्य) हठावीने (मया एव) मारा ज वडे – पोताना ज आत्मा वडे (अहं) हुं (मयि स्थितं) मारामां स्थित (परमानंतनिर्वृत्तम्) परम आनंदथी निर्वृत्त (रचायेला) (बोधात्मानं) ज्ञानस्वरूप आत्माने (प्रपन्नोऽस्मि) प्राप्त थयो छुं.
टीका : हुं मने एटले मारा आत्माने प्राप्त थयो छुं. शुं करीने? (मारा आत्माने) छोडावीने – पाछो वाळीने, शानाथी? विषयोथी. शा वडे करीने? मारा ज वडे एटले करण