सारो यः समयस्य भाति निभृतैरास्वाद्यमानः स्वयम् ।
ज्ञानं दर्शनमप्ययं किमथवा यत्किञ्चनैकोऽप्ययम् ।।९३।।
दूरादेव विवेकनिम्नगमनान्नीतो निजौघं बलात् ।
आत्मन्येव सदा गतानुगततामायात्ययं तोयवत् ।।९४।।
अने ‘सम्यग्ज्ञान’ एवां नाम पामे छे; सम्यग्दर्शन अने सम्यग्ज्ञान कांई अनुभवथी जुदां नथी.
श्लोकार्थः — [ नयानां पक्षैः विना ] नयोना पक्षो रहित, [ अचलं अविकल्पभावम् ] अचळ निर्विकल्पभावने [ आक्रामन् ] पामतो [ यः समयस्य सारः भाति ] जे समयनो (आत्मानो) सार प्रकाशे छे [ सः एषः ] ते आ समयसार (शुद्ध आत्मा) — [ निभृतैः स्वयम् आस्वाद्यमानः ] के जे निभृत (निश्चळ, आत्मलीन) पुरुषो वडे स्वयं आस्वाद्यमान छे ( – आस्वाद लेवाय छे, अनुभवाय छे) ते — [ विज्ञान-एक-रसः भगवान् ] विज्ञान ज जेनो एक रस छे एवो भगवान छे, [ पुण्यः पुराणः पुमान् ] पवित्र पुराण पुरुष छे; [ ज्ञानं दर्शनम् अपि अयं ] ज्ञान कहो के दर्शन कहो ते आ (समयसार) ज छे; [ अथवा किम् ] अथवा वधारे शुं कहीए? [ यत् किञ्चन अपि अयम् एकः ] जे कांई छे ते आ एक ज छे ( – मात्र जुदां जुदां नामथी कहेवाय छे). ९३.
आ आत्मा ज्ञानथी च्युत थयो हतो ते ज्ञानमां ज आवी मळे छे एम हवे कहे छेः —
श्लोकार्थः — [ तोयवत् ] जेम पाणी पोताना समूहथी च्युत थयुं थकुं दूर गहन वनमां भमतुं होय तेने दूरथी ज ढाळवाळा मार्ग द्वारा पोताना समूह तरफ बळथी वाळवामां आवे; पछी ते पाणी, पाणीने पाणीना समूह तरफ खेंचतुं थकुं प्रवाहरूप थईने, पोताना समूहमां आवी मळे; तेवी रीते [ अयं ] आ आत्मा [ निज-ओघात् च्युतः ] पोताना विज्ञानघनस्वभावथी च्युत थयो थको [ भूरि-विकल्प-जाल-गहने दूरं भ्राम्यन् ] प्रचुर विकल्पजाळना गहन वनमां दूर भमतो हतो तेने [ दूरात् एव ] दूरथी ज [ विवेक-निम्न-गमनात् ] विवेकरूपी ढाळवाळा मार्ग द्वारा
२३०