कहानजैनशास्त्रमाळा ]
जीवस्य स्याद् ज्ञाननिर्वृत्त एव ।
एषोऽभावः सर्वभावास्रवाणाम् ।।११४।।
कारण नथी; मूळथी कपायेला वृक्षनां लीलां पांदडां जेवी ते प्रकृतिओ शीघ्र सुकावायोग्य छे.
हवे, ‘जे ज्ञानमय भाव छे ते ज भावास्रवनो अभाव छे’ एवा अर्थनुं कळशरूप काव्य कहे छेः —
श्लोकार्थः — [ जीवस्य ] जीवने [ यः ] जे [ रागद्वेषमोहैः बिना ] रागद्वेषमोह वगरनो, [ ज्ञाननिर्वृत्तः एव भावः ] ज्ञानथी ज रचायेलो भाव [ स्यात् ] छे अने [ सर्वान् द्रव्यकर्मास्रव-ओघान् रुन्धन् ] जे सर्व द्रव्यकर्मना आस्रवना थोकने (अर्थात् जथ्थाबंध द्रव्यकर्मना प्रवाहने) रोकनारो छे, [ एषः सर्व-भावास्रवाणाम् अभावः ] ते (ज्ञानमय) भाव सर्व भावास्रवना अभावस्वरूप छे.
भावार्थः — मिथ्यात्व रहित भाव ज्ञानमय छे. ते ज्ञानमय भाव रागद्वेषमोह वगरनो छे अने द्रव्यकर्मना प्रवाहने रोधनारो छे; तेथी ते भाव ज भाव-आस्रवना अभावस्वरूप छे.
संसारनुं कारण मिथ्यात्व ज छे; तेथी मिथ्यात्वसंबंधी रागादिकनो अभाव थतां, सर्व भावास्रवनो अभाव थयो एम अहीं कह्युं. ११४.
हवे, ज्ञानीने द्रव्यास्रवनो अभाव छे एम बतावे छेः —
गाथार्थः — [ तस्य ज्ञानिनः ] ते ज्ञानीने [ पूर्वनिबद्धाः तु ] पूर्वे बंधायेला [ सर्वे अपि ]