कहानजैनशास्त्रमाळा ]
एतावानेव सत्य आत्मा यावदेतज्ज्ञानमिति निश्चित्य ज्ञानमात्र एव नित्यमेव रतिमुपैहि ।
एतावत्येव सत्याशीः यावदेतज्ज्ञानमिति निश्चित्य ज्ञानमात्रेणैव नित्यमेव सन्तोषमुपैहि । एतावदेव
सत्यमनुभवनीयं यावदेतज्ज्ञानमिति निश्चित्य ज्ञानमात्रेणैव नित्यमेव तृप्तिमुपैहि । अथैवं तव
नित्यमेवात्मरतस्य, आत्मसन्तुष्टस्य, आत्मतृप्तस्य च वाचामगोचरं सौख्यं भविष्यति । तत्तु तत्क्षण
आचार्यदेवे उपदेश कर्यो छे. ज्ञाननी ‘कळा’ कहेवाथी एम सूचन थाय छे केः — ज्यां सुधी पूर्ण कळा (केवळज्ञान) प्रगट न थाय त्यां सुधी ज्ञान हीनकळास्वरूप — मतिज्ञानादिरूप छे; ज्ञाननी ते कळाना आलंबन वडे ज्ञाननो अभ्यास करवाथी केवळज्ञान अर्थात् पूर्ण कळा प्रगटे छे. १४३.
हवेनी गाथामां आ ज उपदेश विशेष करे छेः —
गाथार्थः — (हे भव्य प्राणी!) तुं [ एतस्मिन् ] आमां ( – ज्ञानमां) [ नित्यं ] नित्य [ रतः ] रत अर्थात् प्रीतिवाळो था, [ एतस्मिन् ] आमां [ नित्यं ] नित्य [ सन्तुष्टः भव ] संतुष्ट था अने [ एतेन ] आनाथी [ तृप्तः भव ] तृप्त था; (आम करवाथी) [ तव ] तने [ उत्तमं सौख्यम् ] उत्तम सुख [ भविष्यति ] थशे.
टीकाः — (हे भव्य!) एटलो ज सत्य ( – परमार्थस्वरूप) आत्मा छे जेटलुं आ ज्ञान छे — एम निश्चय करीने ज्ञानमात्रमां ज सदाय रति ( – प्रीति, रुचि) पाम; एटलुं ज सत्य कल्याण छे जेटलुं आ ज्ञान छे — एम निश्चय करीने ज्ञानमात्रथी ज सदाय संतोष पाम; एटलुं ज सत्य अनुभवनीय (अनुभव करवायोग्य) छे जेटलुं आ ज्ञान छे — एम निश्चय करीने ज्ञानमात्रथी ज सदाय तृप्ति पाम. एम सदाय आत्मामां रत, आत्माथी संतुष्ट अने आत्माथी