ज्ञायकभावस्य भावात् केवलं पानकस्य ज्ञायक एवायं स्यात् ।
एवमादयोऽन्येऽपि बहुप्रकाराः परद्रव्यस्य ये स्वभावास्तान् सर्वानेव नेच्छति ज्ञानी, तेन
ज्ञानिनः सर्वेषामपि परद्रव्यभावानां परिग्रहो नास्ति । इति सिद्धं ज्ञानिनोऽत्यन्तनिष्परिग्रहत्वम् ।
अथैवमयमशेषभावान्तरपरिग्रहशून्यत्वादुद्वान्तसमस्ताज्ञानः सर्वत्राप्यत्यन्तनिरालम्बो भूत्वा प्रति-
माटे ज्ञानीने पाननो परिग्रह नथी. ज्ञानमय एवा एक ज्ञायकभावना सद्भावने लीधे आ (ज्ञानी) पाननो केवळ ज्ञायक ज छे.
भावार्थः — आहारनी गाथाना भावार्थ प्रमाणे अहीं पण समजवुं.
ए रीते बीजा पण अनेक प्रकारना परजन्य भावोने ज्ञानी इच्छतो नथी एम हवे कहे छेः —
गाथार्थः — [ एवमादिकान् तु ] इत्यादिक [ विविधान् ] अनेक प्रकारना [ सर्वान् भावान् च ] सर्व भावोने [ ज्ञानी ] ज्ञानी [ न इच्छति ] इच्छतो नथी; [ सर्वत्र निरालम्बः तु ] सर्वत्र (बधामां) निरालंब एवो ते [ नियतः ज्ञायकभावः ] निश्चित ज्ञायकभाव ज छे.
टीकाः — इत्यादिक बीजा पण घणा प्रकारना जे परद्रव्यना स्वभावो छे ते बधायने ज्ञानी इच्छतो नथी तेथी ज्ञानीने समस्त परद्रव्यना भावोनो परिग्रह नथी. ए रीते ज्ञानीने अत्यंत निष्परिग्रहपणुं सिद्ध थयुं.
हवे ए प्रमाणे आ, समस्त अन्यभावोना परिग्रहथी शून्यपणाने लीधे जेणे समस्त अज्ञान वमी नाख्युं छे एवो, सर्वत्र अत्यंत निरालंब थईने, नियत टंकोत्कीर्ण एक ज्ञायकभाव रहेतो, साक्षात् विज्ञानघन आत्माने अनुभवे छे.
३३४