समयसार
[ भगवानश्रीकुंदकुंद-
कम्मोदएण जीवा दुक्खिदसुहिदा हवंति जदि सव्वे ।
कम्मं च ण देसि तुमं दुक्खिदसुहिदा कह कया ते ।।२५४।।
कम्मोदएण जीवा दुक्खिदसुहिदा हवंति जदि सव्वे ।
कम्म च ण दिंति तुहं कदोसि कहं दुक्खिदो तेहिं ।।२५५।।
कम्मोदएण जीवा दुक्खिदसुहिदा हवंति जदि सव्वे ।
कम्मं च ण दिंति तुहं कह तं सुहिदो कदो तेहिं ।।२५६।।
कर्मोदयेन जीवा दुःखितसुखिता भवन्ति यदि सर्वे ।
कर्म च न ददासि त्वं दुःखितसुखिताः कथं कृतास्ते ।।२५४।।
कर्मोदयेन जीवा दुःखितसुखिता भवन्ति यदि सर्वे ।
कर्म च न ददति तव कृतोऽसि कथं दुःखितस्तैः ।।२५५।।
कर्मोदयेन जीवा दुःखितसुखिता भवन्ति यदि सर्वे ।
कर्म च न ददति तव कथं त्वं सुखितः कृतस्तैः ।।२५६।।
ज्यां कर्म-उदये जीव सर्वे दुखित तेम सुखी थता,
तुं कर्म तो देतो नथी, तें केम दुखित-सुखी कर्या? २५४.
ज्यां कर्म-उदये जीव सर्वे दुखित तेम सुखी बने,
ते कर्म तुज देता नथी, तो दुखित केम कर्यो तने? २५५.
ज्यां कर्म-उदये जीव सर्वे दुखित तेम सुखी बने,
ते कर्म तुज देता नथी, तो सुखित केम कर्यो तने? २५६.
गाथार्थः — [यदि] जो [सर्वे जीवाः] सर्व जीवो [कर्मोदयेन] कर्मना उदयथी [दुःखितसुखिताः] दुःखी-सुखी [भवन्ति] थाय छे, [च] अने [त्वं] तुं [कर्म] तेमने कर्म तो [न ददासि] देतो नथी, तो (हे भाई!) तें [ते] तेमने [दुःखितसुखिताः] दुःखी-सुखी [कथं कृताः] कई रीते कर्या?
[यदि] जो [सर्वे जीवाः] सर्व जीवो [कर्मोदयेन] कर्मना उदयथी [दुःखितसुखिताः] दुःखी – सुखी [भवन्ति] थाय छे, [च] अने तेओ [तव] तने [कर्म] कर्म तो [न ददति] देता नथी,
३८४