kahAnajainashAstramALA ]
एतावानेव सत्य आत्मा यावदेतज्ज्ञानमिति निश्चित्य ज्ञानमात्र एव नित्यमेव रतिमुपैहि ।
एतावत्येव सत्याशीः यावदेतज्ज्ञानमिति निश्चित्य ज्ञानमात्रेणैव नित्यमेव सन्तोषमुपैहि । एतावदेव
सत्यमनुभवनीयं यावदेतज्ज्ञानमिति निश्चित्य ज्ञानमात्रेणैव नित्यमेव तृप्तिमुपैहि । अथैवं तव
नित्यमेवात्मरतस्य, आत्मसन्तुष्टस्य, आत्मतृप्तस्य च वाचामगोचरं सौख्यं भविष्यति । तत्तु तत्क्षण
AchAryadeve upadesh karyo chhe. gnAnanI ‘kaLA’ kahevAthI em sUchan thAy chhe ke — jyAn sudhI pUrNa kaLA (kevaLagnAn) pragaT na thAy tyAn sudhI gnAn hInakaLAsvarUp — matignAnAdirUp chhe; gnAnanI te kaLAnA Alamban vaDe gnAnano abhyAs karavAthI kevaLagnAn arthAt pUrNa kaLA pragaTe chhe. 143.
havenI gAthAmAn A ja upadesh visheSh kare chhe —
gAthArtha — (he bhavya prANI!) tun [ एतस्मिन् ] AmAn ( – gnAnamAn) [ नित्यं ] nitya [ रतः ] rat arthAt prItivALo thA, [ एतस्मिन् ] AmAn [ नित्यं ] nitya [ सन्तुष्टः भव ] santuShTa thA ane [ एतेन ] AnAthI [ तृप्तः भव ] tRupta thA; (Am karavAthI) [ तव ] tane [ उत्तमं सौख्यम् ] uttam sukh [ भविष्यति ] thashe.
TIkA — (he bhavya!) eTalo ja satya ( – paramArthasvarUp) AtmA chhe jeTalun A gnAn chhe — em nishchay karIne gnAnamAtramAn ja sadAy rati ( – prIti, ruchi) pAm; eTalun ja satya kalyAN chhe jeTalun A gnAn chhe — em nishchay karIne gnAnamAtrathI ja sadAy santoSh pAm; eTalun ja satya anubhavanIy (anubhav karavAyogya) chhe jeTalun A gnAn chhe — em nishchay karIne gnAnamAtrathI ja sadAy tRupti pAm. em sadAy AtmAmAn rat, AtmAthI santuShTa ane AtmAthI