20
मेष इवानिमेषोन्मेषितचक्षुः प्रेक्षत एव, यदा तु स एव व्यवहारपरमार्थपथप्रस्थापितसम्यग्बोध- महारथरथिनान्येन तेनैव वा व्यवहारपथमास्थाय दर्शनज्ञानचारित्राण्यततीत्यात्मेत्यात्मपदस्याभिधेयं प्रतिपाद्यते तदा सद्य एवोद्यदमन्दानन्दान्तःसुन्दरबन्धुरबोधतरङ्गस्तत्प्रतिपद्यत एव । एवं म्लेच्छ- स्थानीयत्वाज्जगतो व्यवहारनयोऽपि म्लेच्छभाषास्थानीयत्वेन परमार्थप्रतिपादकत्वादुपन्यसनीयः । अथ च ब्राह्मणो न म्लेच्छितव्य इति वचनाद्वयवहारनयो नानुसर्तव्यः ।
vyavahArIjan paN ‘AtmA’ evo shabda kahevAmAn AvatAn jevo ‘AtmA’ shabdano artha chhe te arthanA gnAnathI rahit hovAthI kAI paN na samajatAn menDhAnI jem Ankho phADIne TagaTag joI ja rahe chhe, paN jyAre vyavahAr-paramArtha mArga par samyaggnAnarUpI mahArathane chalAvanAr sArathI samAn anya koI AchArya athavA to ‘AtmA’ shabda kahenAr pote ja vyavahAramArgamAn rahIne ‘‘darshan-gnAn-chAritrane je hameshAn prApta hoy te AtmA chhe’’ evo ‘AtmA’ shabdano artha samajAve chhe tyAre turat ja utpanna thatA atyant AnandathI jenA hRudayamAn sundar bodhatarango (gnAnatarango) UchhaLe chhe evo te vyavahArIjan te ‘AtmA’ shabdano artha sundar rIte samajI jAy chhe. e rIte jagat mlechchhanA sthAne hovAthI, ane vyavahAranay paN mlechchhabhAShAnA sthAne hovAne lIdhe paramArthano pratipAdak (kahenAr) hovAthI vyavahAranay sthApan karavAyogya chhe; tem ja brAhmaNe mlechchha na thavun — e vachanathI te (vyavahAranay) anusaravA yogya nathI.
bhAvArtha — loko shuddhanayane jANatA nathI kAraN ke shuddhanayano viShay abhed ekarUp vastu chhe; teo ashuddhanayane ja jANe chhe kem ke teno viShay bhedarUp anekaprakAr chhe; tethI teo vyavahAr dvArA ja paramArthane samajI shake chhe. A kAraNe vyavahAranayane paramArthano kahenAr jANI teno upadesh karavAmAn Ave chhe. ahIn em na samajavun ke vyavahAranun Alamban karAve chhe paN ahIn to vyavahAranun Alamban chhoDAvI paramArthe pahonchADe chhe em samajavun.
have, e prashna utpanna thAy chhe ke vyavahAranay paramArthano pratipAdak kevI rIte chhe? tenA uttararUp gAthAsUtra kahe chhe —