ശയാനഃ സ്വയമജ്ഞാനീ സന്നന്യേന തദംചലമാലമ്ബ്യ ബലാന്നഗ്നീക്രിയമാണോ മംക്ഷു പ്രതിബുധ്യസ്വാര്പയ പരിവര്തിതമേതദ്വസ്ത്രം മാമകമിത്യസകൃദ്വാക്യം ശൃണ്വന്നഖിലൈശ്ചിഹ്നൈഃ സുഷ്ഠു പരീക്ഷ്യ നിശ്ചിതമേതത്പരകീയമിതി ജ്ഞാത്വാ ജ്ഞാനീ സന് മുംചതി തച്ചീവരമചിരാത്, തഥാ ജ്ഞാതാപി സമ്ഭ്രാന്ത്യാ പരകീയാന്ഭാവാ- നാദായാത്മീയപ്രതിപത്ത്യാത്മന്യധ്യാസ്യ ശയാനഃ സ്വയമജ്ഞാനീ സന് ഗുരുണാ പരഭാവവിവേകം കൃത്വൈകീക്രിയമാണോ മംക്ഷു പ്രതിബുധ്യസ്വൈകഃ ഖല്വയമാത്മേത്യസകൃച്ഛ്രൌതം വാക്യം ശൃണ്വന്നഖിലൈശ്ചിഹ്നൈഃ സുഷ്ഠു പരീക്ഷ്യ നിശ്ചിതമേതേ പരഭാവാ ഇതി ജ്ഞാത്വാ ജ്ഞാനീ സന് മുംചതി സര്വാന്പരഭാവാനചിരാത് .
ദനവമപരഭാവത്യാഗദൃഷ്ടാന്തദൃഷ്ടിഃ .
സ്വയമിയമനുഭൂതിസ്താവദാവിര്ബഭൂവ ..൨൯..
ഹൈ ഔര ഉസേ നഗ്ന കര കഹതാ ഹൈ കി ‘തൂ ശീഘ്ര ജാഗ, സാവധാന ഹോ, യഹ മേരാ വസ്ത്ര ബദലേമേം ആ ഗയാ ഹൈ, യഹ മേരാ ഹൈ സോ മുഝേ ദേ ദേ’, തബ ബാരമ്ബാര കഹേ ഗയേ ഇസ വാക്യകോ സുനതാ ഹുആ വഹ, (ഉസ വസ്ത്രകേ) സര്വ ചിഹ്നോംസേ ഭലീഭാന്തി പരീക്ഷാ കരകേ, ‘അവശ്യ യഹ വസ്ത്ര ദൂസരേകാ ഹീ ഹൈ’ ഐസാ ജാനകര , ജ്ഞാനീ ഹോതാ ഹുആ, ഉസ (ദൂസരേകേ) വസ്ത്രകോ ശീഘ്ര ഹീ ത്യാഗ ദേതാ ഹൈ . ഇസീപ്രകാര — ജ്ഞാതാ ഭീ ഭ്രമവശ പരദ്രവ്യോംകേ ഭാവോംകോ ഗ്രഹണ കരകേ, ഉന്ഹേം അപനാ ജാനകര, അപനേമേം ഏകരൂപ കരകേ സോ രഹാ ഹൈ ഔര അപനേ ആപ അജ്ഞാനീ ഹോ രഹാ ഹൈ ; ജബ ശ്രീ ഗുരു പരഭാവകാ വിവേക (ഭേദജ്ഞാന) കരകേ ഉസേ ഏക ആത്മഭാവരൂപ കരതേ ഹൈം ഔര കഹതേ ഹൈം കി ‘തൂ ശീഘ്ര ജാഗ, സാവധാന ഹോ, യഹ തേരാ ആത്മാ വാസ്തവമേം ഏക (ജ്ഞാനമാത്ര) ഹീ ഹൈ, (അന്യ സര്വ പരദ്രവ്യകേ ഭാവ ഹൈം )’, തബ ബാരമ്ബാര കഹേ ഗയേ ഇസ ആഗമകേ വാക്യകോ സുനതാ ഹുആ വഹ, സമസ്ത (സ്വ-പരകേ) ചിഹ്നോംസേ ഭലീഭാംതി പരീക്ഷാ കരകേ, ‘അവശ്യ യഹ പരഭാവ ഹീ ഹൈം, (മൈം ഏക ജ്ഞാനമാത്ര ഹീ ഹൂ )’ യഹ ജാനകര, ജ്ഞാനീ ഹോതാ ഹുആ, സര്വ പരഭാവോംകോ ശീഘ്ര ഛോഡ ദേതാ ഹൈ
.
ഭാവാര്ഥ : — ജബ തക പരവസ്തുകോ ഭൂലസേ അപനീ സമഝതാ ഹൈ തബ തക മമത്വ രഹതാ ഹൈ; ഔര ജബ യഥാര്ഥ ജ്ഞാന ഹോനേസേ പരവസ്തുകോ ദൂസരേകീ ജാനതാ ഹൈ തബ ദൂസരേകീ വസ്തുമേം മമത്വ കൈസേ രഹേഗാ ? അര്ഥാത് നഹീം രഹേ യഹ പ്രസിദ്ധ ഹൈ ..൩൫..
അബ ഇസീ അര്ഥകാ സൂചക കലശരൂപ കാവ്യ കഹതേ ഹൈം : —
ശ്ലോകാര്ഥ : — [അപര-ഭാവ-ത്യാഗ-ദൃഷ്ടാന്ത-ദൃഷ്ടിഃ ] യഹ പരഭാവകേ ത്യാഗകേ ദൃഷ്ടാന്തകീ ദൃഷ്ടി,
൭൬