മിഹ നിഹിതപദാനാം ഹന്ത ഹസ്താവലമ്ബഃ .
പരവിരഹിതമന്തഃ പശ്യതാം നൈഷ കിംചിത് ..൫..
ഭാവാര്ഥ : — ജിനവചന (ജിനവാണീ) സ്യാദ്വാദരൂപ ഹൈ . ജഹാം ദോ നയോംകേ വിഷയകാ വിരോധ ഹൈ — ജൈസേ കി : ജോ സത്രൂപ ഹോതാ ഹൈ വഹ അസത്രൂപ നഹീം ഹോതാ ഹൈ, ജോ ഏക ഹോതാ ഹൈ വഹ അനേക നഹീം ഹോതാ, ജോ നിത്യ ഹോതാ ഹൈ വഹ അനിത്യ നഹീം ഹോതാ, ജോ ഭേദരൂപ ഹോതാ ഹൈ വഹ അഭേദരൂപ നഹീം ഹോതാ, ജോ ശുദ്ധ ഹോതാ ഹൈ വഹ അശുദ്ധ നഹീം ഹോതാ ഇത്യാദി നയോംകേ വിഷയമേം വിരോധ ഹൈ — വഹാ ജിനവചന കഥംചിത് വിവക്ഷാസേ സത്-അസത്രൂപ, ഏക-അനേകരൂപ, നിത്യ-അനിത്യരൂപ, ഭേദ-അഭേദരൂപ, ശുദ്ധ-അശുദ്ധരൂപ ജിസ പ്രകാര വിദ്യമാന വസ്തു ഹൈ ഉസീ പ്രകാര കഹകര വിരോധ മിടാ ദേതാ ഹൈ, അസത് കല്പനാ നഹീം കരതാ . വഹ ജിനവചന ദ്രവ്യാര്ഥിക ഔര പര്യായാര്ഥിക — ഇന ദോനോം നയോംമേം, പ്രയോജനവശ ശുദ്ധദ്രവ്യാര്ഥിക നയകോ മുഖ്യ കരകേ ഉസേ നിശ്ചയ കഹതാ ഹൈ ഔര അശുദ്ധദ്രവ്യാര്ഥികരൂപ പര്യായാര്ഥികനയകോ ഗൌണ കര ഉസേ വ്യവഹാര കഹതാ ഹൈ . — ഐസേ ജിനവചനമേം ജോ പുരുഷ രമണ കരതേ ഹൈം വേ ഇസ ശുദ്ധ ആത്മാകോ യഥാര്ഥ പ്രാപ്ത കര ലേതേ ഹൈം; അന്യ സര്വഥാ-ഏകാന്തവാദീ സാംഖ്യാദിക ഉസേ പ്രാപ്ത നഹീം കര പാതേ, ക്യോംകി വസ്തു സര്വഥാ ഏകാന്ത പക്ഷകാ വിഷയ നഹീം ഹൈ തഥാപി വേ ഏക ഹീ ധര്മകോ ഗ്രഹണ കരകേ വസ്തുകീ അസത്യ കല്പനാ കരതേ ഹൈം — ജോ അസത്യാര്ഥ ഹൈ, ബാധാ സഹിത മിഥ്യാ ദൃഷ്ടി ഹൈ .൪.
ഇസപ്രകാര ഇന ബാരഹ ഗാഥാഓംമേം പീഠികാ (ഭൂമികാ) ഹൈ .
അബ ആചാര്യ ശുദ്ധനയകോ പ്രധാന കരകേ നിശ്ചയ സമ്യക്ത്വകാ സ്വരൂപ കഹതേ ഹൈം . അശുദ്ധനയകീ (വ്യവഹാരനയകീ) പ്രധാനതാമേം ജീവാദി തത്ത്വോംകേ ശ്രദ്ധാനകോ സമ്യക്ത്വ കഹാ ഹൈ, ജബ കി യഹാ ഉന ജീവാദി തത്ത്വോംകോ ശുദ്ധനയകേ ദ്വാരാ ജാനനേസേ സമ്യക്ത്വ ഹോതാ ഹൈ, യഹ കഹതേ ഹൈം . ടീകാകാര ഇസകീ സൂചനാരൂപ തീന ശ്ലോക കഹതേ ഹൈം, ഉനമേംസേ പ്രഥമ ശ്ലോകമേം യഹ കഹതേ ഹൈം കി വ്യവഹാരനയകോ കഥംചിത് പ്രയോജനവാന കഹാ തഥാപി വഹ കുഛ വസ്തുഭൂത നഹീം ഹൈ : —
ശ്ലോകാര്ഥ : — [വ്യവഹരണ-നയഃ ] ജോ വ്യവഹാരനയ ഹൈ വഹ [യദ്യപി ] യദ്യപി [ഇഹ പ്രാക്- പദവ്യാം ] ഇസ പഹലീ പദവീമേം (ജബ തക ശുദ്ധസ്വരൂപകീ പ്രാപ്തി നഹീം ഹോ ജാതീ തബ തക) [നിഹിത- പദാനാം ] ജിന്ഹോംനേ അപനാ പൈര രഖാ ഹൈ ഐസേ പുരുഷോംകോ, [ഹന്ത ] അരേരേ ! [ഹസ്താവലമ്ബഃ സ്യാത് ] ഹസ്താവലമ്ബന തുല്യ കഹാ ഹൈ, [തദ്-അപി ] തഥാപി [ചിത്-ചമത്കാര-മാത്രം പര-വിരഹിതം പരമം അര്ഥം അന്തഃ പശ്യതാം ] ജോ പുരുഷ ചൈതന്യ-ചമത്കാരമാത്ര, പരദ്രവ്യഭാവോംസേ രഹിത (ശുദ്ധനയകേ വിഷയഭൂത) പരമ
൨൮