kahAnajainashAstramALA ]
svarUp gnAn chhe, te ekarUp chhe. je sAtA-asAtA karmanA udaye sukh-dukharUp vedanA thAy chhe te jIvanun svarUp nathI; tethI samyagdraShTi jIvane rog UpajavAno bhay hoto nathI. 24 – 156.
र्ज्ञानं सत्स्वयमेव तत्किल ततस्त्रातं किमस्यापरैः ।
निश्शंकः सततं स्वयं स सहजं ज्ञानं सदा विन्दति ।।२५-१५७।।
khanDAnvay sahit artha — ‘‘सः ज्ञानं सदा विन्दति’’ (सः) samyagdraShTi jIv (ज्ञानं) gnAnane arthAt shuddha svarUpane (सदा) traNe kAL (विन्दति) anubhave chhe- AsvAde chhe. kevun chhe gnAn? ‘‘सततं’’ nirantar vartamAn chhe. vaLI kevun chhe gnAn? ‘‘स्वयं’’ anAdinidhan chhe. vaLI kevun chhe? ‘‘सहजं’’ kAraN vinA dravyarUp chhe. kevo chhe samyagdraShTi jIv? ‘‘निःशंकः’’ ‘koI mAro rakShak chhe ke nahIn’ evA bhayathI rahit chhe. shA kAraNathI? ‘‘ज्ञानिनः तद्भीः कुतः’’ (ज्ञानिनः) samyagdraShTi jIvane (तद्भीः) ‘mAro rakShak koI chhe ke nahIn’ evo bhay (कुतः) kyAthi hoy? arthAt nathI hoto. ‘‘अतः अस्य किञ्चन अत्राणं न भवेत्’’ (अतः) A kAraNathI (अस्य) jIvavastune (अत्राणं) arakShakapaNun (किञ्चन) paramANumAtra paN (न भवेत्) nathI. shA kAraNathI nathI? ‘‘यत् सत् तत् नाशं न उपैति’’ (यत् सत्) je koI sattAsvarUp vastu chhe (तत् नाशं न उपैति) te to vinAshane prApta thatI nathI. ‘‘इति नियतं वस्तुस्थितिः व्यक्ता’’ (इति) A kAraNathI (नियतं) avashyamev (वस्तुस्थितिः) vastunun avinashvarapaNun (व्यक्ता) pragaT chhe. ‘‘किल तत् ज्ञानं स्वयं एव सत्, ततः अस्य अपरैः किं त्रातं’’ (किल) nishchayathI (तत् ज्ञानं) Avun chhe jIvanun shuddha svarUp te (स्वयं एव सत्) sahaj ja sattAsvarUp chhe; (ततः) te kAraNathI (अस्य) jIvanA svarUpanI (अपरैः) koI dravyAntar dvArA (किं त्रातं) shI rakShA karavAmAn Ave? bhAvArtha Am chhe ke — badhA jIvone evo bhay utpanna thAy chhe ke ‘mAro rakShak koI chhe ke nahIn,’ parantu