૮ : એક સિંહની આત્મકથા )
( સમ્યગ્દર્શન
ત્યારે શ્રી મુનિરાજે વાત્સલ્યથી મને સંબોધન કર્યું : –
સાંભળ, હે ભવ્ય! અમે ભગવાન પાસેથી આવ્યા છીએ ને તને
આત્મજ્ઞાન પમાડીને તારો ઉદ્ધાર કરવા આવ્યા છીએ.
‘અહા, કેવી આનંદની વાત! આવા મોટા મહાત્મા
આકાશમાર્ગે મારો ઉદ્ધાર કરવા પધાર્યા.....ને તે પણ પરમેશ્વર
પાસેથી! ધન્ય ભાગ્ય!’ તેઓ મને શું કહે છે તે સાંભળવા હું
તલપાપડ બન્યો.
ત્યાં તો તેઓશ્રીના શ્રીમુખથી અમૃત વરસ્યું : સાંભળ! હવે
પછીના દશમા ભવે તું મહાવીર – તીર્થંકર થઈશ ને વીતરાગી –
અહિંસા ધર્મનો ઉપદેશ આપીને લાખો – કરોડો જીવોનું કલ્યાણ
કરીશ.
અરે, આ હું શું સાંભળું છું! હું તીર્થંકર થઈશ! અરે, મને
હવે આવા માંસાહારના પરિણામ શોભે નહિ; અરેરે, અત્યાર સુધી
મેં શું કર્યું! એમ હું પશ્ચાત્તાપ કરતો હતો. મને પૂર્વભવોનું
જાતિસ્મરણ પણ થયું.
ત્યાં શ્રી મુનિરાજે મને આશ્વાસનપૂર્વક કહ્યું : – હે વત્સ!
ચિન્તા છોડ.....ભય છોડ. પૂર્વે તું ત્રણખંડનો સ્વામી વાસુદેવ થયો
ને સાતમી નરકે પણ ગયો; પાછો સિંહ થયો, જીવોને મારી
માંસભક્ષણ કર્યું.....પણ હવે એવા માંસભક્ષણાદિ પાપભાવોને તું
સર્વથા છોડ. હવે ભગવાન થવાની તૈયારી કર. તારો આત્મા રાગ
વગરનો, જ્ઞાનસ્વરુપ છે ને તેમાં જ શાંતિ છે, તેને તું જાણ. અમે
તને આત્મબોધ પમાડવા આવ્યા છીએ; માટે તું અત્યારે જ તારા
આત્માને જાણ ને અનુભવ કર.
બસ, એ સાંભળ્યું ને હું તો અંદર આત્મવિચારમાં ઊંડો ઊંડો
ઊતરી ગયો.....કેવો હશે આત્મા! રાગ વગરનો, હિંસા વગરનો,