(૪૦) અહીં મારો ચૈતન્યમહેલ ઘણી ભારે વિભૂતિથી ભરેલો
છે.....તેમાં પ્રવેશ કરીને મારે તેનો ઉપયોગ કરવાનો છે. હું જલ્દી
આ ચૈતન્યમહેલમાં જવાની કોશિષ કરી રહ્યો છું. ઉપયોગને કહું છું
કે ચાલ, મારી સાથે અંદર ચાલ.....તને ઘણો જ આનંદ થશે.
(૪૧) ઉપયોગ પણ અંદર આવવા તૈયાર તો થાય છે, પરંતુ
અંદર જતાં જતાં તે વારંવાર અધવચ્ચેથી જ પાછો ફરી જાય છે.
મને ખેદ થાય છે કે અરે! ઉપયોગ પાછો કેમ આવે છે? અંદરમાં
પ્રવેશ કેમ નથી કરતો? બહારમાં કેમ ભમે છે?
(૪૨) અરે ઉપયોગ! બહારમાં ભમી – ભમીને તો તેં
અનંતકાળ મહાન દુઃખો ભોગવ્યા. શું હજી પણ તે દુઃખોથી તું નથી
થાક્યો? એ દુઃખોથી છૂટવું હોય તો શીઘ્ર જ તું સાવધાન થઈ જા...
જાગૃત થઈ જા આત્માનુભવ માટે મરણિયો થા. જે વિષયકષાયોએ
તને અત્યાર સુધી ભવચક્રમાં પીલી – પીલીને દુઃખી કર્યો તેનો સંગ
અત્યંતપણે છોડી દે.....ને અંતરમાં સુખ – શ્રદ્ધા – વીતરાગતા વગેરે
તારા સાચા સ્વજનો છે તેનો સંગ કર.....તેની જ સાથે રહે....તે
સ્વજનો તને મહાન સુખ આપશે.....ને ભવચક્રથી છોડાવશે.
(૪૩) ભાઈ, હું જાણું છું કે તને અંદર જતાં – જતાં
અનેકવિધ ચિન્તા વચ્ચે આવી પડે છે! પણ, અત્યારે એ બધી
ચિન્તાઓ છોડી દે.....આત્મા જ તને વહાલો છે – તો પછી તેના
સિવાય બીજા બધાની ચિન્તા છોડી દે.....ફરી ફરીને કહીએ છીએ
કે અરે જીવ! તું સ્વાનુભૂતિના કિનારે પહોંચ્યો છે તો હવે અંદર
જવામાં વાર કાં લગાડ? ઉછળીને અંદર કુદી પડ....‘આહાહા!
કેવી ગંભીર શાંતિ!!’
(૪૪) અરે, મારી આ શાંતિ તો એવી છે કે એમાં ‘આહાહા’
એવા આશ્ચર્યની વૃત્તિ પણ નથી ઊઠતી.....આશ્ચર્યથી પણ ઊંચું
સમ્યગ્દર્શન )
( સ્વાનુભવનો પ્રયોગ : ૨૩૩