૨૦ : સ્વાનુભવની ભાવના )
( સમ્યગ્દર્શન
લગાવીને ચિંતન કરવાનું ગમે છે.....એમાં જ મજા આવે છે.
બહારની સામગ્રીમાં કે રાગાદિભાવોમાં કદી જે જાતની શાંતિનો
સ્વાદ આવ્યો ન હતો, એવો કોઈ નવીન શાંતિનો સ્વાદ
ચૈતન્યચિંતનમાં તેને આવવા લાગ્યો.....ક્યાંથી આવ્યો આ મધુર
સ્વાદ! અંદરમાં પોતામાંથી જ તે સ્વાદ આવી રહ્યો છે. જ્યાંથી આ
સ્વાદ આવી રહ્યો છે ત્યાં ભરેલી અગાધ શાંતિ તરફ તે મુમુક્ષુ હવે
ઊંડો ને ઊંડો ઊતરતો જાય છે. તેને શાંતિનું વેદન ચમત્કારિક રીતે
વધતું જાય છે ને વિકલ્પો લગભગ બધા જ શાંત થઈ જાય છે.
(૫) હે આત્મપિપાસુ! આ એક અદ્ભુત કળા છે.....કે જે
મુમુક્ષુને જ આવડે છે.....અને જેના ફળમાં કલ્પનાતીત આનંદ થાય
છે. જુઓ, અત્યારે થોડીક વાર એવી આત્મભાવના કરી તેમાં પણ
જગતના બધા સુખ – દુઃખો ભૂલાઈને, તમારા ચિત્તમાં શાંતિના
કેવા ભણકાર આવવા લાગ્યા! આના ઉપરથી જાતઅનુભવ વડે તું
વિશ્વાસ કર કે, જે શાંતિને હું અનુભવવા માંગુ છું તે બીજે ક્યાંય
નથી પણ મારામાં છે, ને હું પોતે જ શાંતિ સ્વરુપ છું.
બસ, આવો આત્મા.....તે જ પોતાના ધ્યાનનો વિષય.
‘‘જેને હું ધ્યાવવા ચાહું છું.....તે હું જ છું.’’
(ઇતિ સ્વાનુભવની ભાવના.)
આ ભાવનાનો દ્રઢ અભ્યાસ કરો.....પછી તેના પ્રયોગ કહેશું.
હવે ચાલો જઈએ :
ભગવંતોની નગરીમાં.....ચૈતન્ય મહેલમાં.....
☞