२ ]
[ सत्तास्वरूप
१अनुयोग द्वारा मोक्षमार्गमां प्रयोजनभूत रकमनुं २संशय-
३विपर्यय – ४अनध्यवसायादि रहित यथार्थ ज्ञान थतां
यथार्थचारित्र थाय छे, (अने) त्यारे आळस – मद आदि
समस्त (दोष) दूर थाय छे. शास्त्रोनो श्रवण, ५धारण,
विचारणा, ६आम्नाय अने ७अनुप्रेक्षापूर्वक अभ्यास करे, तेथी
सर्व कल्याणनुं मूळ कारण एक आगमनो यथार्थ अभ्यास
१. अनुयोग = भगवाने कहेलो उपदेश विषयानुसारे चार
अधिकारमां आव्यो छे; ते दरेक अधिकारने अनुयोग कहे छे.
२. संशय = विरुद्धानेककोटिस्पर्शि ज्ञानं संशय = ‘आ प्रमाणे छे के
आ प्रमाणे छे’ एवुं जे परस्पर विरुद्धता पूर्वक बे प्रकाररूप
ज्ञान तेने संशय कहे छे. दा.त. आत्मा पोताना कार्यने करी
शकतो हशे के जडना कार्यने करी शकतो हशे, एवुं जाणवुं ते
संशय.
३. विपर्यय = विपरीतैककोटीनिश्चयो विपर्ययः = वस्तुस्वरूपथी
विरुद्धता पूर्वक ‘आ आम ज छे’ एवुं एकरूप ज्ञान तेनुं नाम
विपर्यय छे. दा. त. शरीरने आत्मा जाणवो ते.
४. अनध्यवसाय = किमित्यालोचनमात्रमनध्यवसायः = ‘कंईक छे’
एवो निर्धार रहित विचार तेनुं नाम अनध्यवसाय छे. जेम के
‘हुं कोईक छुं’ एम जाणवुं ते अनध्यवसाय छे.
५. धारणा = ग्रही लेवुं ते, याद राखी लेवुं ते.
६. आम्नाय = परंपरा, आप्त पुरुषे कहेल उपदेशनी चाली
आवती परंपरा, प्रणालिका.
७. अनुप्रेक्षा = वारंवार चिंतवन करवुं ते.