सत्तास्वरूप ][ १७
छे, एटलो नफो तो थयो! तेने कहीए छीए के —
तमने गृहितमिथ्यात्वनुं ज ज्ञान नथी के
गृहितमिथ्यात्व कोने कहेवाय? तमे तो गृहितमिथ्यात्व आम
मान्युं छे के – ‘अन्य मिथ्यादेवादिनुं सेवन करवुं, पण ए
गृहितमिथ्यात्वनुं (साचुं) स्वरूप भास्युं नथी. तेनुं खरूं
स्वरूप शुं छे ते अहीं कहीए छीए —
जे देव – गुरु – शास्त्र – धर्म इत्यादिकनो बाह्यलक्षणोना
आश्रये सत्ता, स्वरूप, स्थान, फळ १प्रमाण, २नय
इत्यादिकनो निश्चय तो न होय अने लौकिकताथी तेनुं
बाह्यरूप जुदुं न माने, तेने बाह्यरूपथी पण (तेनुं) स्वरूप
भास्युं नथी, ते अन्यने सेवे छे तथा कुळ – पक्षना आश्रये,
पंचायतना आश्रये, संगतिना आश्रये, प्रभावनादि चमत्कार
जोई वा शास्त्रमां अने प्रगटमां देवादिकनी पूजादिकथी भलुं
थवुं कह्युं छे, एवी मान्यताना आश्रये साचा देवादिकनो ज
(मात्र) पक्षपातीपणाथी सेवक बनी प्रवर्त्ते छे तेने पण
गृहितमिथ्यात्व ज छे. ए प्रमाणे तो अन्य पण पोताना
ज देवने माने छे अने जिनदेवने नथी मानता. ए
गृहितमिथ्यात्वनुं मटवुं तो आ प्रमाणे छे के
– अन्य
देवादिना बाह्यगुणोनुं तथा प्रबंधना आश्रयपूर्वक स्वरूप
१. प्रमाण = साचुं ज्ञान, आखी वस्तुने यथार्थपणे जाणवी ते.
२. नय = वस्तुना एक पडखाने पेटमां राखी बीजा पडखाने मुख्य
करी जाणवुं ते. श्रुतज्ञाननो अंश.