१८ ]
[ सत्तास्वरूप
पहेलां जाणी, १स्वरूपविपरीतता – २कारणविपरीतता अने
३भेदाभेद-विपरीततारहित ज्ञानमां निश्चय करी, पछी
जिनदेवादिकनो बाह्यगुणोना आश्रये वा व्यवहाररूप निश्चय
करी पोतानुं महान प्रयोजन सिद्ध न थवाथी (ए बंनेमां)
हेय – उपादेयपणुं मानी अन्यनी वासना मूळथी छूटे अने
जिनदेवादिकमां ज साची प्रीति उत्पन्न थाय (तो
गृहितमिथ्यात्व मट्युं कहेवाय.)
त्यां प्रथम अवस्थामां गृहितमिथ्यात्वने माटे तन,
धन, वचन, ज्ञान, श्रद्धान अने कषाय वगेरे लगावतो हतो
ते व्यवहारथी जिनदेवादिकनो सेवक थई प्रवर्ततां हवे ए
दूषणोथी रहित हर्ष पूर्वक विनयरूप बनी सम्यक्त्वना
१. स्वरूपविपरीतता = जेने जाणे छे तेना मूळ वस्तुभूत स्वरूपने
तो न ओळखे अने अन्यथा स्वरूप माने ते स्वरूपविपरीतता
छे. दा.त. रागने आत्मानो स्वभाव जाणवो ते.
२. कारणविपरीतता = जेने जाणे छे तेना मूळ कारणने तो न
ओळखे अने अन्यथा कारण माने ते कारणविपरीतता छे. दा.त.
शुभने शुद्धनुं कारण जाणवुं ते.
३. भेदाभेदविपरीतता = ‘ए आनाथी भिन्न छे तथा ए आनाथी
अभिन्न छे’ एम यथार्थ न ओळखतां अन्यथा भिन्न –
अभिन्नपणुं माने ते भेदाभेदविपरीतता छे. दा.त. गुण गुणी
सर्वथा भिन्न के सर्वथा अभिन्न जाणवा ते.