જિનભક્ત તનો તિહં તક પ્રવેશ, પુનિ દુતિય પીઠ કલધૌત ભેશ;
ચવ ધનુષતુંગ ધ્વજયુત સ્વરૂપ, તહાં મંગલ દ્રવ્ય ધરે અનૂપ. ૩૧
પુનિ તૃતીય પીઠ નગ જટિત સાર, ચવ ધનુષ તુંગ રચના અપાર;
તિહ ઉપર ગંધકુટી રસાલ, છબી પૂરતી ગંધ કરે વિશાલ. ૩૨
સુરતરુકે પુષ્પનિકી અનૂપ, લૂંબત હૈ માલ રસાલ રૂપ;
યુતપત્રપુષ્પ કિસલય અપાર, છબિયુત અશોક તરુ શોકહાર. ૩૩
પદતર ચવસિંહન કે સુરૂપ, યહ વિષ્ટર સિંહ લસે અનૂપ;
સબ રતનજટિલ સોહે અપાર, સુરધનુસમ પ્રસરિત જ્યોતિ જાર. ૩૪
તિહપેં ચતુરંગુલ વ્યોમ ટાર, પદ્માસન જિન છબિ નિરાધાર;
અનુપમ ભામંડલકો ઉદ્યોત, લખી કોટિક રવિ છબિ છીન હોત. ૩૫
ભવિજનકું ભવ દરસાત સાત, મહિમા તિનકી વરની ન જાત;
ઘનસમ ધુનિ સબ ભાષા જતાત, ભ્રમવંશઅંશ કહું ના રહાત. ૩૬
શિર છત્ર તીન શશિકું લજાત, પ્રભુતા તિહું લોકનકી જિતાત;
સિત ચામર ગંગ તરંગ જેમ, ચવસઠ મિત સુર ઢારેં સપેમ. ૩૭
તુમ ધુનિ બલ મનુ હરિ મદનબાન, તુમ ઢિગ ડારત સુરમુદ મહાન;
સો પુષ્પવૃષ્ટિ વરની ન જાત, જસ કેતુ પરાજય કું જિતાત. ૩૮
જગજીવન કું ધુનિ પૂરિ ઇષ્ટ, સુર તાડિત દુંદુભિનાદ મિષ્ટ;
રિપુ મોહ જયો હ્વૈ કે નિરોષ, મનુ તાસ વિજય ભાષે સુઘોષ. ૩૯
ક્રીડા ચિદચિંતન અતુલ જાસ, કવિ કૌન કહે બુધિ બલ વિકાસ;
ષટ્ દ્રવ્ય અમિત શક્તિ ન અંત, તિહું કાલમયી સત્તા અનંત. ૪૦
ભજનમાળા ][ ૨૦૫